Soms plaag ik Philip. Dan praat ik hem bijvoorbeeld na als hij iets zegt. Hij reageert steevast met iets als: “Papa, dat is niet leuk. Dat mag jij niet zeggen!”
Als ik dan vraag wat ik dan wél mag zeggen, dan is het antwoord: ”Niks!” Ok, dan zeg ik ‘niks’: “Niks, niks, niks. Niks. Niks, niks.” Maar vreemd genoeg is dat ook niet naar wens.
Gelukkig heeft Philip er nu wat op gevonden. Hij zegt niet meer dat ik niks mag zeggen. In plaats daarvan zegt hij: “Papa, niet doen. Je moet nu gewoon stil zijn.”
dinsdag 30 maart 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)