zondag 29 oktober 2023

Huiskamer opmeten

Als je een kamer wil gaan behangen of verven dan is het handig als je weet hoe groot die kamer is. Dus heb ik maar eens een meetlint uit de kast gepakt en ben ik gaan meten.

Ik heb om grotendeels onduidelijke redenen ondertussen een verzameling van tenminste vier meetlinten opgebouwd. Eén daarvan is een goedkope die ik jaren geleden in Laos heb gekocht. Lien had toen een lapje grond van enkele honderden vierkante meters, en ik wilde iets nauwkeuriger opmeten hoe groot dat was. (Vreemd genoeg bleek dat de linkerzijde van het lapje grond ruim twee keer zo lang was als de rechterzijde. Ik berekende dat het vrij nauwkeurig een factor 2,5 scheelde, en toen pas zag ik dat het meetlint zowel centimeters als inches aangaf.)

Dat meetlint uit Laos was het eerste meetlint dat ik tegen kwam, zodat ik dat gebruikte om de kamer op te meten. Helaas weigerde het meetlint al gauw om zich weer netjes op te rollen, en er kwamen stukjes plastic uit?! Daar was ik het niet mee eens, zodat ik een schroevendraaier pakte en het ding openmaakte. Het bleek dat er een veer in zit, en dat die allerlei vormen wil aannemen behalve netjes opgerold. Gelukkig had ik geen haast en na een tijdje zat 'ie weer in elkaar, en deed 'ie het ook nog een beetje. Maar niet goed genoeg, dus ik pakte toch maar een ander meetlint om verder te gaan.

Ontploft meetlint

Het moeilijkste van het opmeten was dat de katten ervan overtuigd waren dat het uiteinde van het meetlint bedoeld was om mee te spelen. En dan kan je eindeloos vaak zeggen “Nee poes, leg dat eens netjes terug alsjeblieft!” maar dan doen ze alsof ze je niet begrijpen. Desondanks was het me uiteindelijk gelukt om alles op te meten. Ik heb zelfs de maten opgeschreven, en daarna heb ik er zelfs met de computer een tekening van gemaakt. Verder valt hier niet zoveel over te melden.

De huiskamer

zaterdag 28 oktober 2023

Ik heb besloten om te gaan behangen

Niet zo lang geleden, om precies te zijn afgelopen donderdagmiddag, is enigszins spontaan besloten om de huiskamer opnieuw te behangen. 't Moet dit jaar nog klaar zijn. Dat leek me, gezien wat er zoal bij komt kijken, een goed haalbare termijn.

Het werd wel eens tijd, want het huidige behang zit er al ruim 25 jaar op. Toen we het huis kochten hadden we zo ongeveer het goedkoopste behang gekozen, met het plan om na een jaar ofzo nieuw behang te gaan plakken. Ik had dan ook niet mijn allerbeste best gedaan om het behang er perfect op te krijgen.

Frans kan niet behangen

Maar dat jaar ging voorbij en we vonden iets nieuws nog niet zo hard nodig. Toen viel de relatie uit elkaar en bleef ik alleen in 't huis wonen, en ik vond het nog steeds niet nodig om opnieuw te behangen. In de jaren daarna klaagde de nieuwe partner noch het daaropvolgende kind over het behang, althans niet hard genoeg. En opeens is er twee en een half decennium voorbij. Sinds we nieuwe gordijnen hebben, die op een andere plek hangen dan de oude, is 't nogal duidelijk dat het goedkope behang niet bepaald kleurvast is in de zon. Het is echt wel eens tijd voor iets nieuws.

Overigens is de mening van de vele katten die hier gewoond hebben niet altijd even duidelijk geweest. Zo hadden wijlen Abu en Iago een favoriete plek om tegen het behang te plassen, maar ik betwijfel of ze daarmee wilden laten weten dat ze 't behang niet meer zo mooi vonden. De huidige lichting, Simok en Sithong, vinden het amusant om stukjes behang af te scheuren – maar dan gaan ze met het afgescheurde stukje spelen, dus misschien is 't ze alleen maar daarom te doen.

Werk van de poezen

Dus — nieuw behang. Eén van de eerste stappen is bepalen wat voor soort behang en welke kleur. Zo kwam het dat ik zaterdag bij de Gamma was, op zoek naar een stalenkaart. Die bleek er niet te zijn. Gelukkig lag er wel bij elke rol behang een stapeltje rechthoekjes op fotoformaat. Prima geschikt om het thuisfront mee te overtuigen. Jammer genoeg kon ik niet meteen iets moois vinden. Een complicerende factor is dat de vrouw en het kind enigszins tegenstrijdige voorkeuren hebben uitgesproken. De vrouw wil iets lichtgroens, het kind ziet wat meer in houtachtige tinten.

Iets anders om rekening mee te houden is dat de vrouw heeft laten weten dat ze het eigenlijk beter vond als ik zou gaan schilderen in plaats van behangen. Dus ik was bij de Gamma ook maar even langs de verf-afdeling gewandeld. Daar kwam ik toevallig John tegen. John is de baas van de Gamma; ik ken hem van mijn kortstondige carriere als winkelmedewerker, toen hij daar al bedrijfsleider was. Als een goede verkoper kwam hij met de suggestie dat ik ook wit behang kon plakken en dat dan kon verven. Maar dat is dubbel werk dus dat heb ik vooralsnog vriendelijk afgewimpeld.

Maar ook van de verf kon ik geen stalenkaart vinden; en ook bij de verf lagen wel eindeloos veel gekleurde losse kaartjes om mee te nemen. (De verfsoorten hebben namen als peer, pampus en wildernis; kennelijk is het niet alleen voor programmeurs moeilijk om zinnige namen te vinden.) Ik heb een paar lichtgroenachtige kaartjes mee naar huis genomen.

Een paar kleurtjes (de foto doet niet echt recht aan de kleur van het behang)

We gaan het even laten bezinken, en komende week eens met z'n drieën naar de Gamma. Of een andere winkel.

zaterdag 14 juli 2012

Wat denk je zelf?

Een half jaar geleden hadden we het traditionele Kot Eenboo kerstdiner. Eén van de dames vertelde over de moeilijke vragen die de kinderen kunnen stellen. Zoals: bestaat Sinterklaas echt? Ze had het advies gekregen (van een juf, als ik het me goed herinner) om dat te beantwoorden met "wat denk je zelf?". (Vanaf dat moment werden die avond heel veel vragen beantwoord met "wat denk je zelf?" - maar dat terzijde.)

Ik vond 't wel een goed advies, en ik pas het nog steeds regelmatig toe. Het werkt prima. Soms weet hij het echt niet, maar meestal denkt hij even na en komt hij er zelf uit.

Maar misschien pas ik het wel te vaak toe. Ik net zat de foto's van het schoolkamp van Philip te bekijken, en ik herkende iemand niet. Dus vroeg ik aan Philip hoe die persoon heet. Wat zei hij? "Wat denk je zelf?" Grr.

vrijdag 6 juli 2012

Uninterruptible Power Supply

Op kantoor hebben we een UPS voor de servers. UPS betekent Uninterruptible Power Supply. Die zorgt ervoor dat de servers niet zomaar zonder stroom zitten, als bijvoorbeeld de netstroom uitvalt.

(UPSsen zijn er in allerlei maten. Kleine UPSjes hebben een bescheiden accu, met net genoeg energie om te zorgen dat de computers zich netjes kunnen afsluiten. Met grotere UPSsen kan je langer doorwerken. Echt serieuze UPSsen hebben bijvoorbeeld een dieselgenerator, zodat je stroom hebt totdat de diesel op is. Reuze handig allemaal.)

Nou was het UPSje op kantoor al een tijdje aan het piepen. Het bleek dat z'n accu ondertussen kapot is, of in ieder geval niet meer goed genoeg is. Die accu kan je vervangen zonder dat de stroom eraf hoeft, dus dan hoeven de servers ook niet uit. Slim, hoor.

Maar helaas, in ons geval bleek dat de hele UPS vervangen moest worden ('t is een oud beestje, kennelijk). En tja, toen moest dus toch de stroom er helemaal af. En dus gingen de servers uit. In het Engels hebben ze daar een mooi gezegde voor: defeats the purpose

zaterdag 23 juni 2012

Testje met git

Ik heb dus afgelopen week thuis git getest met een klein Android-app-projectje. En git was snel. Heel snel. Eng snel, zo van: zou 'ie het wel gedaan hebben? Maar alles ging prima.

Ook maar eens op kantoor geprobeerd, met een wat groter project. Euhm, een veel groter project. Alle bestanden initiëel toevoegen kostte al een heleboel tijd. Ik weet niet hoe lang het duurde; het duurde me te lang en toen ben ik maar thee gaan halen en met collega's gaan babbelen. Maar dat vergeef ik git wel, want het is heus een groot project.

Wat me daarna opviel: svn is sneller dan git! In ieder geval zolang svn niet naar de repository hoeft. Want die staat, in dit geval, ergens ver weg op het internet. Terwijl ze zeggen dat git zoveel sneller is dan svn. Maar bij die vergelijking deden ze alleen maar dingen waarvoor svn naar de repository moet. Terwijl er ook genoeg dingen zijn waarvoor svn helemaal niet naar de repository hoeft. Zoals een lokale diff. En daarin is, in mijn testje, svn beduidend sneller. Maar 't gaat me niet alleen maar om de snelheid. Ik ben heel benieuwd naar hoe ik de bruikbaarheid van git ervaar. Daarover wellicht later.