BAZ! 2009

Het laatste weekend van augustus is zo goed als voorbij, en daarmee is de vierde editie van BAZ! alweer achter de rug.

Het weer leek roet in het eten te gooien; het ging misschien wel regenen. Websites met de buienradar hebben overuren gemaakt. Maar net als vorig jaar hadden we twee prima dagen. Vorig jaar was het heet, te heet eigenlijk; dit jaar mogen we hoogstens klagen dat het een beetje te hard waaide. Dat probeerde ik dan ook: ik zei dat ik ergens uit de wand was gewaaid, maar dat werd weggehoond. Zo hard waaide het niet.

BAZ! 2009

Er waren boulders in alle variaties: van veel te makkelijk tot volstrekt onmogelijk (althans, vanuit mijn subjectieve blik). Zoals gebruikelijk was het niet zo hard gewaardeerd. De meeste zesjes die ik probeerde kon ik vrij makkelijk toppen. En een aantal zesplusjes lukten me ook. Ik heb zelfs een 7a getopt!

Zaterdag, na het boulderen en voor de finales, gingen we met z'n achten eten bij een strandtent. En waar praat je dan zoal over? Nou, vooral over een spannende alpiene expeditie naar de Arwa Tower. Misschien een wat merkwaardig gespreksonderwerp, zo tijdens een boulder-evenement op het strand. Maar ja, vier van de vijf expeditieleden zaten aan tafel.

Daarna kwamen de finales. In voorgaande jaren maakte iedereen die z'n scorebriefje inleverde kans op een plaats in de finale. Dit jaar was dat anders. Er was een aantal kwalificatie-boulders, en daar zaten jurypersonen bij. Als je kans wilde maken op een finaleplaats dan kreeg je een scoreformulier, en als je een kwalificatie-boulder haalde dan tekende zo'n jurypersoon dat daarop af. Toen ik zaterdagochtend mijn goody-bag ophaalde, vroeg Maaike of ik voor een finaleplaats ging. Tuurlijk, dacht ik, waarom niet. Ze waarschuwde nog dat ik dan wel minstens 7b moest boulderen. Hmm. Nou, kom maar op, ik probeer er wel eentje, zei ik. Uiteindelijk heb ik 't scoreformulier niet ingeleverd; het is een beetje suf om een leeg scoreformulier in te leveren.

Ik vond de damesfinale een beetje tam. Misschien waren de finaleboulders net iets te makkelijk. Of de dames net iets te goed. Hoe dan ook, Muriel Sarkany won, net als vorig jaar, en dat was natuurlijk toch een mooie prestatie. De herenfinale was heel spannend. Die werd gewonnen door Wouter Jongeneelen. Hij was de enige die de derde boulder topte. Daarbij moesten de heren een bijna onmogelijke stap over een kaal element maken.

Wij, gewone boulderaars, hebben ook heel aardig geklommen. Soms met hindernissen. Zo werd Roos bijna uit de wand gekegeld door iemand die schuin boven haar uit de wand draaide. Gelukkig liep het goed af en vielen ze geen van beiden naar beneden.

Roos wordt aangevallen

Akshay had ook weinig moeite met de zesplusjes. Hij had meer moeite met zijn teennagel. Die was bijna, maar net niet helemaal, afgescheurd. De EHBO adviseerde hem om een kwartiertje in de zee te gaan weken, maar dat hielp niet. Een stuk tape hielp wel.

Akshay in een zesje

En Nans heeft zichzelf voorbij geboulderd. Haar doelstelling was iets met vijfjes, maar toen ze de meeste vijfjes nogal soepel topte moest ze haar doelstelling al gauw bijstellen naar iets met zesjes.

Nans in een zesje

Wow, een CD!

Het gezin Rijstveld bezit tegenwoordig een paar iPods. Ik wilde namelijk gebruik maken van de ‘aux’-ingang van de Prius. Eerst kocht ik een iPod Shuffle (twee gigabyte), maar al gauw was die te beperkt. Dus toen kwam een 160 gigabyte iPod Classic. Ik stopte de iPod Shuffle vol met Thai en Lao muziek en gaf 'm aan Lien. Later kocht ik ook nog een iPod Touch, waarna Lien de iPod Shuffle inclusief muziek verkocht aan een kennis. En nu heeft Lien zelfs een iPhone. Dat betekent overigens dat ik de iPod Touch weer moet verkopen; heeft iemand belangstelling voor een bijna nieuwe iPod Touch (acht gigabyte)?

Als je een iPod of een iPhone hebt, dan gebruikt je iTunes om dat ding te beheren. iTunes is een programma voor op je computer. Het is heel makkelijk om met iTunes je CD-verzameling op de computer en op de iPod te krijgen. Je kan er ook heel makkelijk muziek mee kopen, online via de iTunes Shop. Klik een paar keer en de muziek wordt gedownload. De rekening volgt via je creditcard.

Een week of twee geleden wilde ik wat muziek van INXS kopen. Puur uit jeugdsentiment. Een paar klikken in iTunes later werd het album Swing gedownload. Maar ik wilde ook het album Kick kopen. En dat lukte niet. Na het nodige zoeken vond ik het wel, maar dat was op de Amerikaanse versie van de iTunes Store. En die wilde 't niet aan mij verkopen, omdat ik geen adres in Amerika heb. Bah. En dat gold niet alleen voor INXS, maar ook voor andere muziek. Bah.

De volgende dag klaagde ik hierover bij collega Roene. Hij is namelijk muziekliefhebber, heeft een paar iPods en koopt ook regelmatig allerlei dingen online. Hij adviseerde me om Kick via www.cdwow.nl te kopen. Zo geadviseerd, zo gedaan. En ik keek elke dag vol ongeduld in de brievenbus. Maar na een week had ik nog steeds geen CD ontvangen! Volgens Roene was dat heel gewoon bij cdwow: het kan zo tien dagen duren.

En inderdaad, na tien dagen werd mijn ongeduld eindelijk beloond. Vanmiddag vond ik een pakje van cdwow in de brievenbus! De muziek staat ondertussen al op mijn iPod.

Nu snap ik ook een beetje hoe het komt dat 't zo lang duurde. Op het pakje stond een cdwow-adres in Amerika, en een sticker met een retour-postadres in Duitsland, en daaroverheen een sticker met een retour-adres in Zwitserland.

www.cdwow.nl

Er lag overigens nog iets in de brievenbus: de eerste twee uitgaven van bl.ad o.ver k.limmen. Die had ik ook online besteld, bijna een maand geleden, maar pas vorige week betaald. Heb ik ook wat te lezen.