Het weer leek roet in het eten te gooien; het ging misschien wel regenen. Websites met de buienradar hebben overuren gemaakt. Maar net als vorig jaar hadden we twee prima dagen. Vorig jaar was het heet, te heet eigenlijk; dit jaar mogen we hoogstens klagen dat het een beetje te hard waaide. Dat probeerde ik dan ook: ik zei dat ik ergens uit de wand was gewaaid, maar dat werd weggehoond. Zo hard waaide het niet.
BAZ! 2009
Er waren boulders in alle variaties: van veel te makkelijk tot volstrekt onmogelijk (althans, vanuit mijn subjectieve blik). Zoals gebruikelijk was het niet zo hard gewaardeerd. De meeste zesjes die ik probeerde kon ik vrij makkelijk toppen. En een aantal zesplusjes lukten me ook. Ik heb zelfs een 7a getopt!
Zaterdag, na het boulderen en voor de finales, gingen we met z'n achten eten bij een strandtent. En waar praat je dan zoal over? Nou, vooral over een spannende alpiene expeditie naar de Arwa Tower. Misschien een wat merkwaardig gespreksonderwerp, zo tijdens een boulder-evenement op het strand. Maar ja, vier van de vijf expeditieleden zaten aan tafel.
Daarna kwamen de finales. In voorgaande jaren maakte iedereen die z'n scorebriefje inleverde kans op een plaats in de finale. Dit jaar was dat anders. Er was een aantal kwalificatie-boulders, en daar zaten jurypersonen bij. Als je kans wilde maken op een finaleplaats dan kreeg je een scoreformulier, en als je een kwalificatie-boulder haalde dan tekende zo'n jurypersoon dat daarop af. Toen ik zaterdagochtend mijn goody-bag ophaalde, vroeg Maaike of ik voor een finaleplaats ging. Tuurlijk, dacht ik, waarom niet. Ze waarschuwde nog dat ik dan wel minstens 7b moest boulderen. Hmm. Nou, kom maar op, ik probeer er wel eentje, zei ik. Uiteindelijk heb ik 't scoreformulier niet ingeleverd; het is een beetje suf om een leeg scoreformulier in te leveren.
Ik vond de damesfinale een beetje tam. Misschien waren de finaleboulders net iets te makkelijk. Of de dames net iets te goed. Hoe dan ook, Muriel Sarkany won, net als vorig jaar, en dat was natuurlijk toch een mooie prestatie. De herenfinale was heel spannend. Die werd gewonnen door Wouter Jongeneelen. Hij was de enige die de derde boulder topte. Daarbij moesten de heren een bijna onmogelijke stap over een kaal element maken.
Wij, gewone boulderaars, hebben ook heel aardig geklommen. Soms met hindernissen. Zo werd Roos bijna uit de wand gekegeld door iemand die schuin boven haar uit de wand draaide. Gelukkig liep het goed af en vielen ze geen van beiden naar beneden.
Roos wordt aangevallen
Akshay had ook weinig moeite met de zesplusjes. Hij had meer moeite met zijn teennagel. Die was bijna, maar net niet helemaal, afgescheurd. De EHBO adviseerde hem om een kwartiertje in de zee te gaan weken, maar dat hielp niet. Een stuk tape hielp wel.
Akshay in een zesje
En Nans heeft zichzelf voorbij geboulderd. Haar doelstelling was iets met vijfjes, maar toen ze de meeste vijfjes nogal soepel topte moest ze haar doelstelling al gauw bijstellen naar iets met zesjes.
Nans in een zesje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten