Nans had gezegd dat de Rocksport-Bus alleen voor Klimmers was. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen, hoor. Je doet de medereizigers nogal wat aan als je ze twaalf uur lang met Philip opsluit in een busje. Maar daardoor moest het gezin Rijstveld met de eigen auto helemaal naar Buis-les-Baronnies rijden. En terug.
De heenreis deden we 's nachts. De passagiers sliepen het grootste deel van de reis, zodat ik eigenlijk geen last van ze had. Toen we in de buurt van de bestemming kwamen vonden we een supermarktje en een boulangerietje, zodat we even later, in het ochtendzonnetje, lekker stokbrood met franse kaas zaten te eten. Laos is een kolonie van Frankrijk geweest, en ze hebben er nog steeds stokbrood. Dat kent Lien dan ook wel, en ze lust het graag.
We kwamen natuurlijk toch gebroken aan bij de camping. En ook nog als eersten van de groep. Zodat ik in gebroken frans met de campingbeheerder moest praten. Enfin, dat lukte aardig, en niet veel later wierp ik de tent in de lucht. Al gauw lag men te luieren.
Vakantie!
Het was prachtig weer, maar de weersvooruitzichten voor de volgende dag waren niet zo mooi. Lien besloot dat ze niet meer wilde kamperen; ze wilde een huisje. Dus ik moest weer in gebroken frans gaan overleggen. Gelukkig waren er nog een paar mobile homes te huur. En achteraf moet ik erkennen dat dat toch wel heel fijn was. We hadden lekker de ruimte, goede bedden, een eigen keukentje, een eigen badkamer en een eigen toilet.
Ons vakantie-onderkomen
Het kostte nog wel wat moeite om Lien van eten te voorzien. Het westerse eten dat in de groep gekookt werd vond ze niet zo geweldig. Gelukkig konden we in het campingwinkeltje rijst kopen. Verder was er eigenlijk niets in de buurt; de camping was een beetje in the middle of nowhere. Het kwam dan ook goed uit dat er nog een gezinnetje was. Konden ze mooi samen met de auto boodschappen gaan doen.
Philip moest ook tevreden gehouden worden, natuurlijk. Vlak voor ons mobile home stond een kloeke boom met een mooie, min of meer horizontale tak. Daar kon ik mooi een schommel maken. Philip vond het geweldig.
Schommeltje
De camping had ook een zwembad. Philip kon nog niet zwemmen, en hij is sowieso een beetje bang voor water. Maar net zoals een jaar eerder in Thailand wilde hij graag samen met papa het water in. En er was een Piratenboot! Die was niet in het water, dus daar wilde Philip eindeloos in spelen.
Piratenboot
Halverwege de week heb ik een rustdag genomen. Het gezin Rijstveld ging een dagje naar Avignon. We hebben er wat rondgeslenterd. Toen we daar genoeg van hadden vonden we een mooi parkje waar we konden lunchen. En waar we voor Philip een skelter konden huren; dat was een groot succes.
Skelteren in Avignon
's Avonds reden we naar Orange, om in een echt restaurant te eten. 't Was niet een aziatisch restaurant, maar een gewoon Frans restaurant; toch heeft Lien heerlijk gegeten.
De terugreis naar Nederland deden we overdag. Met veel lange pauzes. We waren daardoor pas heel laat thuis, maar de reis verliep daardoor ook redelijk harmonieus. Dat wil vooral zeggen: de kleuter gedroeg zich redelijk goed, hij was nauwelijks vervelend.
Al met al was het een Rocksport met een heel ander karakter dan wat ik gewend was. Ik moest mijn tijd verdelen tussen klimmen en de groep enerzijds, en mijn gezinnetje anderzijds. Het was voor de helft een Rocksport, en voor de helft een gewone vakantie met vrouw en kind. Het is ons niet slecht bevallen. Maar als het minder mooi weer zou zijn geweest, of als we niet in een mobile home hadden gelogeerd, dan was het veel minder leuk geweest voor Lien en Philip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten