Ruzie met de scooter en boulderen

Het botert nog niet zo tussen de nieuwe scooter en mij.

Vandaag was Lien voor het eerst met de nieuwe scooter naar haar werk. En daarna naar kennisjes. En daarna pas een keer naar huis. Ondertussen zaten Philip en ik thuis ongeduldig te wachten. Ik wilde namelijk gaan boulderen, en ik kan Philip nog niet alleen thuis laten. Ik kan 'm natuurlijk wel meenemen naar de klimhal, dat is wel leuk voor hem (en voor het personeel), maar dan kom ik niet meer aan boulderen toe. En ik moet nog wel trainen voor de BBX!

Toen Lien eindelijk thuis kwam en de scooter in de schuur zette kwam ik er een beetje ongeduldig naast staan. Ik dacht nog: "goh, die scooter ruikt een beetje typisch". Maar dat was dus mijn broek, die tegen de hete uitlaat hing. Zodat er nu een groot gat in mijn nieuwe klimbroek zit. Die heb ik pas twee maanden geleden in Orpierre gekocht. Grr.

Gelukkig heb ik nog wel een boulderprojectje kunnen scoren. Eén van de laatste vijfjes die ik nog had openstaan. Ik had 'm al vaak geprobeerd, maar ik viel er steeds op dezelfde plek uit. Het bleek uiteindelijk helemaal niet moeilijk te zijn - niet een dyno en paniekerig naar de greep graaien, maar gewoon netjes gaan staan. Dan kan je de greep heel rustig vastpakken. Maar het was uiteindelijk ook het enige boulderprobleem dat ik vandaag scoorde.

Zaterdag dus BBX. En BAZ komt er ook weer aan! 't Is op 25 augustus. Bij de klimhal waren ze er promotiemateriaal voor aan het ophangen. De inschrijving is deze week geopend. Ik heb me meteen ingeschreven.

Scooter is er

Gisteren was Lien weer aan het foeteren. "Waar blijft mijn nieuwe brommer toch, we hebben 'm al meer dan een week geleden besteld, ze zijn echt héél langzaam." Nou, ze werd op haar wenken bediend: vanochtend werd ik gebeld door de winkel. De scooter is helemaal klaar en kan opgehaald worden. Dus ik ging 's middags vroeg weg van kantoor, Lien ophalen bij de tomatenkwekerij, en daarna samen de scooter halen.

Maar je krijgt een nieuwe scooter tegenwoordig niet zo maar mee. Snorfietsen, brommers en scooters moeten sinds kort namelijk een kenteken hebben, net zoals auto's. En dat moet op naam worden gezet. We moesten dus eerst de papieren ophalen bij de winkel, daarmee naar het postkantoor, en dan weer terug naar de winkel. En daar ben je zo een half uur verder mee. (Dat is ook meteen weer een mooie inkomstenbron voor de overheid. Voor het kenteken moesten we 55 euro betalen, en voor het op naam zetten nog eens negen euro.)

Lien zou Lien niet zijn als ze niet nog wat erbij onderhandeld had. Toen we de scooter bestelden had ze al geregeld dat ze een helm van ruim tachtig euro er gratis bij kreeg. Maar eigenlijk paste die toch niet zo mooi bij de kleur van de scooter. De scooter was namelijk niet meer leverbaar in de uitvoering die ze had uitgekozen, ze kreeg nu een zilverblauwe in plaats van een blauw-zilveren. Dus wilde ze een ook andere helm. Eentje die bijna tweehonderd euro bleek te kosten. "Ja maar, ik koop er nu een slot van zestig euro bij, dus dan wil ik deze helm gratis hebben." (Zo'n slot is een eis van de diefstalverzekering.) Ze mocht hem uiteindelijk meenemen voor maar veertig euro (en zelfs daar had ze nog de helft van af proberen te praten).

Er slingerde al een foto van de scooter rond in huis (die had ik van de website geprint). Die hadden we ook al aan Philip laten zien. Hij claimde toen direct het eigendom: "brommer Philip". En dan kan mama honderd keer zeggen "nee, brommer is van mama", maar Philip hield stug vol: "brommer vanilip" (tja, "van Philip" is toch lastig om uit te spreken, hoor). Voor Philip was het dus ook een mooie dag vandaag, want zijn nieuwe brommer was er eindelijk. Hij mocht er zelfs even op zitten.

Slaap kindje slaap

Slaap kindje slaap
Daarbuiten klimt een aap
Een aap met witte setjes
Die plaatst zijn voeten zo netjes
Slaap kindje slaap
Daarbuiten klimt een aap

Chococola

Philip vindt chocola heel lekker. En cola ook. Dus heeft hij het regelmatig over chococola. En als hij er eenmaal over begint dan kan hij er heel lang over blijven zeuren. Maar hij mag 't niet zo vaak eten c.q. drinken, want ik vind het niet zo geschikt als peutervoeding. We willen dus voorkomen dat hij op een idee gebracht wordt. Daarom vraagt Lien meestal niet om cola maar om "C", of om "dat zwarte spul" ofzo. Helaas is Philip veel te slim voor dat soort truukjes. Hij roept meteen "Philip ook zwart drinken".

Ik vind het ook niet goed dat Philip zomaar de tuin uit loopt. Gelukkig zitten er niet alleen deurklinken aan de tuindeuren, maar ook een soort haakjes helemaal bovenaan. Maar dan moet je 'm niet leren klimmen natuurlijk. Hij klautert naar boven, maakt het haakje los, klautert weer naar beneden, en doet de deur open.

Daarna waren we naar de Delftse Hout gegaan, met het vliegtuigje. Voor het vliegen is het een beetje lastig dat ze daar bomen hebben. Het is helemaal vervelend dat ze daar ook water hebben. De variant "meer" is vervelend: dat is groot, dus makkelijk om in te landen. Zie 'm dan nog maar eens terug te krijgen. De variant "sloot" is iets minder vervelend, want met een beetje geluk landt het vliegtuig aan de andere kant in plaats van erin. Dat is nog steeds vervelend genoeg, want een sloot kan best wel lang zijn, en dan moet je toch wel heel ver lopen. En Philip wordt vanzelf moe, zodat hij gedragen wil worden. Gelukkig kon ik het vliegtuigje wel makkelijk vinden.

Nieuwe scooter

Omdat de scooter van Lien gestolen is kan ze niet meer naar haar werk bij de tomatenkweker. Dus hebben we gisteren maar een nieuwe scooter gekocht. Nouja, besteld, want 't ding moet nog geleverd worden. Eigenlijk wilde ze een duur model van Kymco, maar uiteindelijk vond ze de (nauwelijks goedkopere) Yamaha Jog R ook wel goed. En dit keer doen we maar wel een diefstalverzekering.

Ze heeft ook een helm nodig, want die was ook gestolen. Nou komt Lien uit een land waar onderhandelen in de winkel heel gewoon is. Dus voor ik het wist had ze er een gratis helm bij geregeld.

Scooter gestolen

Lien heeft gistermiddag haar scooter laten stelen. In Rijswijk, in de buurt van het station. Ze was zo dom om de sleutels erin te laten zitten. Dus kon ik ook meteen nieuwe cylinders voor de sloten van het huis kopen, want de huissleutel zat er ook bij.

Dus als je een zwarte Kymco DJ Refined ziet, met kenteken 18-DZJ-7 (althans, als ze dat er niet afgesloopt hebben), en met een paar krasjes erop, laat het dan even weten.

Cobol krassen

Na het Euromax-debacle bij Frog ben ik, nu alweer zo'n anderhalve maand geleden, bij RDS terechtgekomen. RDS is een zusterbedrijf van mijn eigen werkgever, ICT. RDS doet het onderhoud van de software voor de ECT-terminals, onder meer de Delta Terminal op de Maasvlakte en (sinds een half jaar) de Home Terminal. Vanuit mijn werkplek in Pernis kijk ik uit op de Home Terminal, dat is leuk. Leuker in ieder geval dan het uitzicht bij Frog: een Utrechtse nieuwbouwwijk.

Zo zit ik dus nog steeds in de software voor containerterminals. Voorlopig werk ik aan de Home Terminal. Jammer genoeg is dat niet echt software om equipment aan te sturen, 't is meer administratieve software. En het is oude software. Heel oude software. De centrale applicatie is al meer dan dertig jaar geleden gemaakt. En dus in een taal geschreven die in die tijd gangbaar was voor administratieve software...: Cobol. Andere delen zijn in Pascal geschreven. Op VMS. De servers waren ooit VAXen, maar die hebben ze gelukkig vervangen door Alpha's.

De afgelopen zes jaar heb ik m'n werk vooral in Java gedaan. Soms JavaScript, C++, C of C#. In ieder geval redelijk hedendaagse talen (jawel, C is ook nog een hedendaagse taal). Op Windows, en soms Linux. Nou, dan is Cobol en VMS toch wel iets heel anders. 't Is weer eens wat -ehm- nieuws. Ik heb ooit stage gelopen bij IBM (op de kop af twintig jaar geleden), en daar heb ik een paar programma's gemaakt in PL/1. Dat is ook al zo'n dino-taal, maar Cobol is nog weer een stapje primitiever.

Verjaardag van Lukien

Gisteren was Lukien jarig en vandaag vierde ze dat. We zouden met z'n drieën gaan, maar Lien was erg moe en voelde zich niet zo lekker, zodat ik alleen met Philip ging. Het feestje was weer in Reeuwijk. Dat is erg leuk, want het huisje is aan het water en ze hebben een zeilboot. Die werd ook enthousiast gebruikt. Het leek me leuk om met Philip te gaan zeilen. En zowaar, er was nóg een peuter te gast, en haar ouders hadden een reddingsvest op peuterformaat bij zich. En daar paste Philip prima in.



Abby en Wilfred waren er ook. En dat is mooi, want Wilfred kan heel goed zeilen. Dus even later zaten we met z'n vieren in de boot. Abby, Philip en ik in de bak en Wilfred aan het roer en de touwen. Philip vond het geweldig. Natuurlijk wilde ik zelf ook wel even sturen. Alleen was Philip nogal eenkennig vandaag, dus hij wilde ook op het stuurbankje. En niet alleen dat, hij stond erop dat hij ging sturen.



Buitenlucht maakt hongerig. Lukien had voor eten gezorgd, maar Philip wilde geen couscous en ook geen aardappeltjes. Dus was hij op het toetje en op chocola aangewezen. Nou, vooral dat laatste is geen enkel probleem voor hem.