De mensen die 's avonds laat binnengekomen waren hoorden ook bij ons. En zij hadden gelukkig wel een aansteker bij zich, zodat er koffie en thee gezet kon worden.
Na het ontbijt gingen de examenkandidaten met z'n zessen op pad. Een examinator, een examinator in opleiding, twee examenkandidaten (de één speelt instructeur en de ander assistent-instructeur, en ze ruilen halverwege van rol), en twee beginners die ze les moeten geven. Dat was in mijn tijd een stuk simpeler; toen moest ik met twee examinatoren een paar uur op pad.
Klaar voor het examen
Ondertussen bleek dat één van de zes losse deelnemers ziek was, en dat twee anderen pas 's middags kwamen. We waren we dus nog maar met z'n drieën: Joost, Saskia en ik. Nadat we de examenkandidaten nog een laatste keer succes hadden gewenst, en voldoende moed verzameld hadden om de kou en de dreigende regen te trotseren, gingen wij op zoek naar de rots. Een droog stuk rots, bij voorkeur. We kozen voor de Jeunesse. Helemaal onderaan was het wel goed te doen. De examenkandidaten waren daar ook in de buurt bezig, hoewel we ze verder niet meer gezien hebben.
Joost besloot meteen heel enthousiast in te klimmen in l'Appel de la Savane, een 6b. Hij kwam er redelijk soepel doorheen. Ik probeerde 'm ook voor te klimmen, en toen bleek dat het toch wel een zware route was. Het ging niet zo soepel, en ik haalde het einde niet. Saskia kwam er uiteindelijk wel doorheen. Ze had in Amerika geoefend met hand jams, en daar kon ze goed gebruik van maken. Gelukkig haalde ik 'm topropend alsnog.
Ondertussen had het een klein beetje geregend, maar dat hield gelukkig op.
We gingen verder op de Louis-Philippe. Joost houdt wel van korte, heftige routes, dus we gingen La Ragazza de Finale doen: een deels overhangende 6b van een minder dan tien meter. Tot mijn verbazing klom ik 'm redelijk makkelijk voor (zij het met een paar blocs)! Ook Saskia kwam er doorheen.
Saskia in La Ragazza de Finale
Het was daarna tijd voor een 6c. Cap'taine Cœur de Miel. “Le” 6c classique par excellence, aldus de topo. 't Was een projectje van Joost; hij wilde hem graag in één keer voorklimmen. Helaas lukte dat niet, hij had een paar blocs nodig. Saskia klom 'm na en had ook een paar blocs nodig. Maar ze kwam er wel weer doorheen!
Joost halverwege Cap'taine Cœur de Miel
Toen was het mijn beurt.
Intermezzo. Het was dus al jaaaren geleden dat ik in Freyr had geklommen. Ik had nog nooit een zesje in Freyr geklommen. Ja, één keer, een halve lengte, per ongeluk. Ik wilde de Spigolo doen, een 5a. Die gaat opeens opzij en kruist le Parrain de Juliette, een 6a. Ik miste de afslag, zodat ik in die 6a terecht kwam. Ik vond het wel pittig voor een 5a, maar toch kwam ik redelijk makkelijk bij de standplaats. Later, beneden, toen ik in de topo keek, zag ik pas wat ik gedaan had.
Desondanks had “een zesje in Freyr” nog altijd een magische klank voor mij. Dat ik in de tussenliggende jaren in allerlei andere gebiedjes allerlei zesjes geklommen had deed daar niets aan af. Dus ik was al helemaal trots met mijn prestaties van die ochtend: een 6b bijna voorgeklommen en wel getoproped, en een andere 6b helemaal voorgeklommen. En nu moest ik opeens een 6c in! Gelukkig mocht ik 'm wel topropen. Einde intermezzo.
Cap'taine Cœur begint redelijk eenvoudig. Maar gaandeweg wordt 'ie steeds lastiger. En een beetje overhangend. En dus zwaarder. Ik kwam nog verbazingwekkend ver voor ik mijn eerste bloc vroeg. En zelfs daarna ging het nog redelijk goed. Tot de sleutelpas, die heb ik heel wat keertjes moeten proberen. Maar ik kwam er uiteindelijk redelijk netjes doorheen! Daarna nog een lastig stapje, en hoera: mijn eerste 6c in Freyr! Toprope, weliswaar, maar toch.
We sloten af met a l'Ombre des Cocotiers, een 6a. Ik klom 'm als tweede voor. Hij begint relatief makkelijk. Maar bijna bovenaan is 'ie een kleine twee meter opeens anders van karakter, moeilijker. Na een aantal mislukte pogingen om erdoor heen te komen besloot ik me aan het setje op te trekken, om in ieder geval het touw in te hangen. Uiteraard kwam ik er daarna opeens wel doorheen. Bah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten