Weekeindje Freyr - 3

De klimzaterdag was wat mij betreft zeer geslaagd: ik had allerlei zesjes geklommen. Maar ik was ook wel moe en hongerig. Bas had inkopen gedaan, en we gingen met de hele groep koken en eten in het hutje. Er was een houtkachel, maar het hout was een beetje nat. Paul en ik kregen de houtkachel met enige moeite toch aan de praat, zodat het na een tijdje ook nog lekker warm werd.

Aanmaakhout zagen

Na het eten besloot ik de drukte van de hut te ontvluchten: ik ging in mijn tentje slapen. Maar het was ondertussen stikdonker. Dan is het toch wel makkelijk dat zo'n Quechua wegwerptentje in twee seconden is opgezet. En mijn lampje deed weer goede diensten. Ik heb prima in mijn tentje geslapen. Tot een uur of zeven, want toen moest ik plassen. Ik besloot om te blijven liggen tot het tijd was om op te staan. Maar toen het na, pak 'm beet, een half uur nog steeds heel donker was keek ik maar eens op mijn horloge. Het bleek dat het pas kwart voor drie was! Toen ben ik er toch maar even uit gegaan. Nouja, het gaf me de gelegenheid om vast te stellen dat mijn slaapzak wel lekker warm was, want buiten was het dat bepaald niet.

We ontbeten weer in het hutje, en daarna gingen de examenmensen verder met hun examen. Joost, Saskia en ik gingen eerst maar wat moed indrinken bij Chamonix, want het was nog kouder dan zaterdag. Maar de zon scheen. We zochten een stukje rots in de zon, en dat vonden we bij de Secteur Escargots van 5 Anes. Joost toonde om de één of andere reden niet zoveel initiatief, zodat ik na een tijdje maar in la Fesse d'Huitre, een 5a, ging inklimmen. Dat moest een korte route zijn, maar het relais bleek er niet te zijn (twee oude mephaken en een kleine, wat dubieuze boorhaak noem ik niet een relais). Ik hing nog iets hoger een setje in en besloot me te laten zakken. En dat was maar goed ook, want toen ik beneden in de topo keek zag ik dat 't enige wat vanaf daar door ging zevens en een 6c⁺ waren.

Naast 't vijfje zit een 7a: je ne suis pas celle que vous croyez. Die gaat naar hetzelfde (niet bestaande) relais. Het leek me wel leuk om die te topropen. Met heel veel blocs en heel veel moeite lukte het me om boven te komen. Mijn trots kende geen grenzen! Tot ik de topo wat beter las: 't was niet een 7a, maar een 7b⁺, en ik had helemaal niet de grote randen aan de zijkant mogen gebruiken. Dus hij telt niet. Ach, 't was toch wel leuk. En verreweg het moeilijkste wat ik ooit in Freyr heb gedaan.

Joost was ondertussen maar een stukje gaan wandelen. Saskia slaagde er met tenminste net zoveel moeite als ik in om het zeventje op dezelfde illegale manier te klimmen. Toen was het drie uur ofzo, en we vonden het wel mooi.