Boulderblessure

Afgelopen vrijdag weer geboulderd bij de Uithof. Een witte vijfplus, die ik een paar weken geleden al gedaan had, moest overnieuw. Want helaas wisten Akshay en Vincent me ervan te overtuigen dat dat kleine greepje, dat op precies de juiste plaats zit, een zwart greepje was dat wit geworden was door overmatig poffen. En dus niet een wit greepje dat wat zwart geworden was door rubber van klimschoentjes. Ondanks dat ‘ie wat lastiger was lukte het me in twee pogingen alsnog.

Vorige week had Akshay uitgelegd hoe een bepaalde zwarte zes moet: “een schoudergreep hier, met je duim helemaal om die greep heen, en dan gewoon omhoog; het is eigenlijk een viertje.” Nou, na heeel veeel keer proberen lukt ‘t me. Het is echt niet een viertje. En Akshay maar vrolijk steeds weer laten zien hoe makkelijk het is. Bah. En als klap op de vuurpijl kwam Akshay ook door de instap van een paarse zesplus die daarnaast zit, terwijl ik daar niet eens in kwam. Gelukkig kwam hij niet veel verder in die route.

Maar wraak is zoet. Aan het begin van de avond kwam ik opeens heel makkelijk door de instap van die paarse zesplus (jammer genoeg niet veel verder). Later probeerden Akshay en ik om Vincent in die “makkelijke” zwarte zes te sturen. Ok, maar dan moest ík die paarse zesplus even laten zien. Dus vol goede moed en zelfoverschatting stapte ik erin. En ik klom ‘m moeiteloos uit! Victorie!

Er zit daar nog een zesplus, een rode. Die vond ik er nogal imponerend uitzien, maar ik had ‘m nog niet geprobeerd. Toen zag ik Vincent en Akshay ermee bezig, en ze kwamen vrij makkelijk tot de helft. Ik besloot mee te doen. Het viel reuze mee! Al na een paar pogingen was ik bijna bij de eindgreep. Helaas liep ik toen een boulderblessure op. Ik hing in een rare draai achterover, en ik moest een verre greep zien te pakken. Dat werd dus een wat ongecontroleerde graai, waarbij mijn hand rakelings langs mijn gezicht scheerde. Alleen ging mijn hand niet helemaal erlangs; ik nam mijn neus en mijn bril mee. Het viel me nog mee dat mijn neus niet uitscheurde. Enfin, nadat ik mijn bril hersteld had probeerde ik ‘m nog een keer, en nu topte ik hem wel. Dubbele victorie, derhalve.