Tuinieren

De voortuin is al een heeele tijd verwaarloosd. En dan ziet 'ie er toch heel anders uit dan de mooi bijgehouden tuin van de buren. Nou vind ik dat er wel wat is te zeggen voor een beetje jungle-look, dus ik vond het eerlijk gezegd niet zo heel erg. Aan de andere kant vind ik het ook wel leuk om een beetje te tuinieren. Dode rommel opruimen, structuur scheppen in de chaos. Hmm, dat lijkt wel een beetje op mijn werk eigenlijk.

Lien denkt er natuurlijk nog weer anders over. Zij wil het liefst een tuintje met kruiden en andere eetbare dingen. Nah, daar moeten we het nog maar eens over hebben. We hebben al een heleboel aardbeienplantjes, drie fruitbomen en wat muntstruikjes in de achtertuin staan. Hoewel de oogst dit jaar nogal tegenviel. De appelboom had niet één appel en de aardbeienplantjes lieten het ook een beetje afweten.

Ik was een week geleden ofzo al eens begonnen met één plekje: een kwart vierkante meter links van de roos. Maar nu ging ik echt aan de gang. Eerst maar eens de afscheiding tussen het grasveldje en de plantjes herstellen. Die was helemaal onzichtbaar geworden. Het gras was ook zo lang dat het ondoenlijk was om het met de grasmaaier te maaien, dus dat moest ik met de hand doen, met een grasschaar. Het werd een nogal langdurige klus, zodat ik het laatste stukje (rechts op de foto) maar even heb laten zitten.

Nou is dit niet de eerste keer dat ik de voortuin een tijdje aan z'n lot heb overgelaten. Ik herinner me dat ik een paar jaar geleden ook al het gras met de hand aan het knippen was. Toen had ik bijna een pad doorgeknipt; die dacht daar een veilig plekje te hebben gevonden. Ik heb hem (of haar?) netjes naar de dichtstbijzijnde sloot gebracht.

Het volgende deel-project was de grens aan de andere kant herstellen: die tussen het grasveldje en het terras. Dat was een stuk makkelijker dan de het eerste deel-project, maar het kostte minstens zoveel tijd. (Ik was nog steeds niet aan het stukje gras rechts toegekomen.) Ik was helemaal verbaasd over hoe groot het terras bleek te zijn.

De struiken waren ook aan een snoeibeurt toe. Dat scheelde ook nogal in terras-oppervlakte. En hier heeft Philip dapper aan meegeholpen. Hij heeft minstens drie blaadjes afgeknipt (en één tak, maar dat was niet de bedoeling). En hij moest en zou regelmatig helpen de emmer met afval te legen.

Tenslotte het (voorlopig) laatste deel-project. Eerst maar dat stukje gras rechts. En dan al het gras en onkruid uit de border weghalen. Ik zag daar eerst nogal tegenop, want het gras had daar al een goed netwerk van worteltjes gemaakt. Maar met een spa en een gezond gebrek aan zachtzinnigheid valt het allemaal reuze mee. Dit kostte achteraf nog de minste tijd.