Update: verstoppertje

't Is alsof Philip dit blog leest. Heb ik net uitgelegd hoe hij verstoppertje speelt, verandert hij de regels.

Het is gisteravond, kinderbedtijd. Maar Philip wil nog niet gaan slapen. Dus hij gaat verstoppertje spelen. Er ligt altijd een deken op de bank, en die trekt hij half over zich heen. Helemaal lukt niet, want Lien zit erop. Dan zegt hij dat ik hem moet gaan zoeken. Ok, nog één spelletje voor het slapen gaan, dat mag wel.

Dus ik ga Philip zoeken. Ik zeg “waar is Philip nou?” terwijl ik om me heen kijk. Philip roept “daar!”, en een vingertje dat onder de deken uitkomt wijst een willekeurige richting op. Ik kijk in die richting, maar ik zie Philip daar niet, en dat meld ik ook. Waarop hij direct laat weten dat hij “daar” (een andere willekeurige richting) is. Etc.

Enige iteraties later meld ik dat ik zijn oren kan zien, en even later trekt Lien de deken helemaal weg. Philip twijfelt tussen schaterlachen en huilen. Gelukkig kiest hij er voor om vrolijk te blijven. Hij laat zich zonder verdere tegenspraak naar zijn slaapkamer transporteren.