Er zijn dingen waar ik niet zo goed in ben. Zo neemt collega Roene tegenwoordig steeds een cryptogrammetje mee naar de lunch. Ik draag meestal niet echt bij aan de oplossing; het gebeurt maar heel soms dat ik een woord kan verzinnen.
En Philip kan het me ook heel moeilijk maken. Zo moest hij laatst gaan slapen. Daar protesteerde hij niet eens tegen. Maar hij wilde nog wel wat eten, ofzo. Een nobsteen. Wat is dat nou weer? Nou, om in je mond te stoppen, verklaarde Philip. Hmm, daar kwam ik niet veel verder mee. Volgende hint: ze liggen in de keuken. Maar Philip wist ook niet precies waar. Het bleef minutenlang een raadsel voor mij, en Philip raakte steeds gefrustreerder door mijn onbegrip.
Na een tijdje bedacht ik me dat dergelijke verzoeken meestal niet zomaar uit de lucht komen vallen. Dus ik vroeg wie er zoal nog meer nobstenen heeft. Ruben! Toen pas viel het kwartje. Buurjongentje Ruben heeft nog regelmatig een fopspeen in zijn mond.
dinsdag 5 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten