BAZ! 2008: zaterdag overdag

Het is zaterdagochtend, 30 augustus. BAZ! Ik ben er helemaal klaar voor. Lien wil niet mee. “Khoi pai shopping.” Terwijl het prachtig weer is; shopping kan je ook in de regen doen. Nouja, dan maar alleen. Er komen genoeg kennissen.

De jeugd klimt 's ochtends, de volwassenen 's middags. Dus ik wil er om twaalf uur zijn. Ik vertrek rond elf uur, en ik ben om half twaalf bij de parkeergarage van het Kurhaus. Prima op tijd. Nee hoor, de parkeergarage is vol. Ik sta een half uur in de rij te wachten voordat ik erin mag. En dan, net als ik inparkeer, om twaalf uur, piept mijn telefoon. Om me eraan te herinneren dat BAZ! pas om één uur begint. Ok, tijd zat dus.

't Is nog wel een heel stuk wandelen vanaf het Kurhaus, want BAZ! is vlakbij de haven. Rond half één ben ik er. Het is nog lekker rustig. Het is ook beter georganiseerd qua inschrijvingen dan vorig jaar. Toen stond er een enorme rij. Dit keer hebben ze de polsbandjes per post verstuurd, zodat je meteen kan gaan boulderen.

Het was me al opgevallen dat opvallend veel mensen nog even een boodschapje bij de Bever hadden gedaan. Maar die Bever-tasjes blijken de goody bags te zijn. Met daarin: een papiertje met regels en ruimte om je score op te schrijven, een pen, een vuilniszak, en nog wat kleine promo-dingetjes.

Ze hebben weer wat moois van de klimblokken gemaakt. Wel anders dan vorig jaar. Toen waren er een boel kleine blokken. Nu is er één kleine, en zijn er twee hele grote. En in het midden het podium met de finalewand.

BAZ! 2008

Al gauw druppelen diverse kennissen binnen. Rémy, Esther, Nans, Pascal. En al gauw wordt er stevig geboulderd. Viertjes en vijfjes vallen moeiteloos. Zesjes lukken me nog niet; ik heb evenveel moeite met een zesje als Nans met een vijfplusje. Later lukt een andere zes wel; maar dat is alleen maar één dyno (maar wel een beetje ver), en eigenlijk niet eens zo heel moeilijk.

Nans aan het werk

In de loop van de middag komt zelfs Abby nog langs. Ze had vrijdag een feestje en ze is nu nog half dronken. Ze beperkt zich vandaag maar tot foto's maken. Wilfred is thuis aan het oefenen voor later.

Abby de fotograaf

Dan moet moet ik poseren voor een stoere foto. Ik ga een 5+ in, en Abby fotografeert er op los. Maar dan glipt mijn voet weg, terwijl ik net mijn hand op een ruwe sloper heb. Die kan ik niet meer houden. Ik val eruit. En mijn vinger ligt open. Au. Abby begeleidt me naar de eerste hulp. Ze vermoedt dat er meteen een ambulance gebeld moet worden. Maar de EHBO-ers houden het bij een pleister.

Zware blessure

Ik hou 't verder voor gezien, het is toch al het eind van de middag.