Gaap

Om vier uur 's nachts gaat opeens het licht in de slaapkamer aan. Er blijkt een peuter in de deuropening te staan. Die meldt vrolijk dat hij nu graag bij ons verder wil slapen. Ik werp tegen dat hij een eigen bed heeft waar hij in mag slapen, maar dat wordt weggewuifd: nee, nee, het is de bedoeling dat Philip bij ons in bed komt liggen. Ik zucht maar eens, stem toe en zeg dat 'ie zijn kussen moet gaan halen.

Philip loopt helemaal blij naar zijn eigen kamer en komt terug met zijn kussen, zijn aap en zijn kikker. Hij installeert zichzelf en de aap naast Lien. De kikker moet bij papa. Lien, die tussen ons in ligt, doet alsof ze slaapt, terwijl de dieren en de opmerkingen over haar heen gaan. Het licht gaat uit. Het licht moet even later weer aan omdat de aap niet goed ligt. Het licht gaat weer uit, gaat nog een keer aan, en tenslotte definitief uit. Eindelijk is de rust weergekeerd.

Helaas blijft het niet lang rustig. Na een half uur vraagt Philip of het al tijd is om op te staan. Nee, nog niet, ga slapen. Na een half uur vraagt Philip of het al tijd is om op te staan. Nee, nog niet, ga slapen. Na een half uur vraagt Philip of het al tijd is om op te staan. Nee, nog niet, ga slapen. Enzovoort, tot acht uur 's ochtends. Toen mocht ik eindelijk doorslapen. Tot ik om 'n uur of negen wakker schrik. Ik realiseer me dat het woensdag is, en dat dat een werkdag is. Het lukt me om nog voor tien uur op kantoor te zijn.