Bruiloft

Afgelopen vrijdag kon ik niet gaan klimmen. Ik moest naar een bruiloft. Son, een vriendin van Lien, ging met haar Romeo trouwen.

De ceremonie vond plaats in het stadhuis van Den Haag. Lien en ik hadden besloten om met de tram te gaan, en we waren maar een paar minuten te laat.

Son komt uit Laos, net als Lien, maar heeft heel lang in Frankrijk gewoond. Ze spreekt nauwelijks Nederlands maar prima Frans. De ambtenaar sprak zijn tekst daarom tweetalig uit. Maar hij vroeg in eerste instantie in het Nederlands aan haar “…wat is daarop uw antwoord?” Dus toen het daarna opeens stil werd keek Son vragend naar Romeo, en zei ze daarna wat twijfelend “ja”. Even later werd de vraag in het Frans herhaald, en toen zei ze voor de zekerheid maar zowel “oui” als “ja”.

Na de cermonie gingen we eten en feesten in Song Phi Nong, een Thais café-restaurant. Het eten was natuurlijk Thais, maar vanwege de grote hoeveelheid Nederlanders stonden de bakjes met hete saus apart. En omdat de bruidegom uit Venray kwam, was het nagerecht originele Limburgse vlaai.

En er was karaoke. Ik heb nooit kunnen achterhalen wat die Aziaten daar toch zo leuk aan vinden. Romeo deed zijn best om mee te doen, maar hij heeft zo te zien wat moeite met de Thaise tekst.

Philip was er ook bij. Tijdens de ceremonie was hij redelijk braaf. Hij wilde toch even aangeven dat hij begreep wat er gaande was, dus hij onderbrak de ambtenaar één keer: hij riep luid en duidelijk “trouwen”.

Bij Song Phi Nong vermaakte hij zich ook prima, want ze hadden een leuke hobbelmotorfiets voor hem. Hij heeft ook even met de hobbeltijger gepraat, maar die vond hij minder boeiend.