Gisteren heb ik de vrieskast ontdooid. Dat was hard nodig. Hij zat zo vol met ijs dat de lades nauwelijks nog open of dicht konden. De inhoud kon ik in de nieuwe vrieskast kwijt.
Ik kon vrij gemakkelijk grote brokken ijs afbreken. Philip hielp dapper mee. Al gauw kwam hij tot de conclusie dat ijs koud is.
Vanochtend, toen Philip wakker werd, moest hij dat toch even controleren. Zijn eerste woordjes waren een wat zorgelijke vraag:
Philip: Papa, ijs koud he?
Ik: Ja, ijs is koud.
Philip: Ok.
En Philip was weer helemaal gerustgesteld.
dinsdag 5 februari 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten