Garage

Ik moest even een boodschap doen. Maar ik ben moe en ik heb een ziek hoofd en een zeurende peuter. Dus ik pakte de auto. Maar de auto protesteerde. Hij riep “brake light failure”. Nou, dan maar naar de garage om lampjes te kopen. “Wat voor auto heeft u?”. Dat weet ik nog wel, een Saab 9-5 (Saab hoefde ik eigenlijk niet eens te zeggen, andere merken hebben ze daar niet). “Wat is het bouwjaar?” Weet ik veel. Gelukkig is de auto persoonlijk bekend bij de garage (hij komt er vandaan en heeft er altijd z'n onderhoudsbeurten gehad), dus dat was snel genoeg uitgezocht. Maar zelfs toen waren er kennelijk nog twee soorten lampjes mogelijk. Gelukkig doen ze er niet moeilijk; ik leverde de sleutel in en even later was de auto voorzien van nieuwe lampjes.

Ik had dus even tijd om met Philip door de showroom te wandelen. Hij zat ondertussen al achter het stuur van een nieuwe auto, en riep vrolijk “mooie auto” en “vroem, vroem”. Hij vond overigens dat alle auto's van papa zijn. Dat bepaalt hij aan de hand van het merk-logo. Elke Saab is van papa, elke Citroën is van opa, elke Toyota is van oom Jaap, elke Ford is van de buren.

De dame achter de balie kwam opeens op Philip af. Met een kadootje. Een speelgoedautootje. Daar houdt Philip wel van, dus dat vond hij prachtig. Even later wandelden we naar de eerste verdieping, waar nog meer auto's staan. En daar zat ook de directeur. Die even later met een kadootje naar Philip kwam. Een speelgoedautootje. Maar wel twee keer zo groot als de eerste. Baas boven baas, zoals de baas zelf zei, toen ik vertelde dat Philip beneden al een autootje gekregen had.