Rustig klimmen op de vrijdagavond

Al jaaaren ga ik vrijwel elke vrijdagavond klimmen. Bij De Klimmuur Den Haag. Met de NKBV Haaglanden. Nou ben ik twee weken niet geweest, omdat ik ziek was. Maar gelukkig ben ik weer helemaal beter, zodat ik gisteravond weer kon gaan klimmen!

Ik ging direct uit werk, en ik was er een beetje vroeg. Het was heerlijk rustig. Maar het bleef rustig! Na een hele tijd kwam Esther. Een tijdje later kwamen Abby en Wilfred. En de oudere heer van wie ik altijd de naam vergeet. Aad kwam zelfs nog even, zoals gewoonlijk rond tien uur. En dat was dan de hele NKBV-delegatie! Waar is iedereen?

Er zijn er een paar ijsklimmen. Nah, ok, da's een acceptabele smoes. Een deel heeft zaterdag techniekcursus van Mirjam Verbeek. Dat kan best wel inspannend zijn, en dan willen ze niet de avond daarvoor al zich helemaal leeg klimmen. Slechte smoes, hoor. Je kan toch ook rustig technisch klimmen. Losers. En het zal ook wel meespelen dat De Klimmuur besloten heeft om de NKBV-korting van vrijdag naar zaterdag en zondag te verplaatsen (boe, boe!).

Al met al heb ik één boulderprobleem weten te scoren - een 5+ die ik al voor ik ziek werd bijna had. Twee andere boulders die ik nog had openstaan, ook allebei 5+, lukten bijna. Jammer genoeg is deze ronde van de competitie bijna afgelopen, hij loopt nog maar tot 2 maart. Dus het zal er wel niet meer van komen om die boulders te scoren.

Tegen het einde van de avond vertelde Wilfred trots dat hij wel vijf meter in een 6c gekomen was. Hij daagde mij min of meer uit om 'm ook eens te proberen. Ik had wel een paar blocs nodig, maar ik kwam bijna helemaal boven. De laatste twee meter lukte niet meer. Ik zag niet hoe 't moest en ik was ook te moe. Maar toch vind ik het een mooie prestatie van mijzelf.