Zo deed laatst de linkerkoplamp van de auto het niet meer. Dus toen ik toch eens bij een benzinestation stond, ben ik zelf het lampje maar gaan vervangen. Nou, dat viel niet mee. Ze hebben allerlei onderdelen zo dicht op elkaar gepropt onder de motorkap, net daar waar ik moest zijn, dat ik het gewoon niet kon zien. En bovendien was het donker.
Die lamp was stuk
Ik ben ongeveer een half uur bezig geweest om het lampje eruit te halen. Dat duurde niet alleen zo lang omdat ik niet kon zien wat ik deed, maar ook omdat ik er redelijk zeker van wilde zijn dat ik niks stuk maakte. Bijvoorbeeld het stukje ijzerdraad waarmee het lampje vast zat.
Toen ik het lampje eindelijk eruit had, moest ik nog een nieuwe gaan kopen. De juffrouw bij de kassa bekeek het rek met lampjes en zei doodleuk dat ze het juiste type niet hadden. Terwijl ik 'm zag hangen, vijftien centimeter lager dan waar zij keek. En mijn humeur was al zo slecht.
Enfin, vervolgens moest het nieuwe lampje erin. Dat was makkelijk. Maar het vastzetten met dat ijzerdraadje viel weer flink tegen. Al met al duurde deze fase maar een kwartier. Zo ben ik in totaal bijna een uur bezig geweest met zo'n simpel taakje. Op de vrijdagavond, onderweg naar de klimhal. Grmbl.
Uiteraard bezweek een week of twee later het lampje van de rechter koplamp. Maar ik had mijn lesje wel geleerd ondertussen. De juffrouw van Athlon, bij wie ik de declaratie had ingediend, had me namelijk verteld dat ik gewoon even naar een KwikFit had moeten gaan. Dus dat deed ik vandaag. Tussen het moment dat ik aan kwam rijden en het moment dat ik weer wegreed met een werkende koplamp zat minder dan vijf minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten