Weer een 6c

Zowat een jaar geleden meldde ik dat ik mijlpaal 6c had bereikt. 't Was toen met veel blocs en nog meer moeite, en zeker niet fraai. Ik heb me sindsdien niet echt toegelegd op het klimmen van moeilijke routes. In plaats daarvan heb ik vooral veel geboulderd. En als ik al ging klimmen, dan ging ik meestal niet verder dan 6b. Dat ging dan meestal wel lekker.

Gisteren klom ik met nanske (bij mij thuis werkt die link nog steeds niet, deze wel). Haar doel voor dit jaar was 6c. Dat was nog steeds niet gelukt, en het jaar is al bijna ten einde. Gisteren moest het er dus maar van komen. Tegen het eind van de avond koos ze een mooie korte 6c op de pilaar. De eerste paar meter flitste ze omhoog. De volgende stap kostte meerdere pogingen, maar ze kwam er uiteindelijk doorheen. Het ging daarna eigenlijk best wel goed. Ze had regelmatig een bloc nodig, maar dat mocht van haar spelregels. Jammer genoeg moest ze een paar meter onder het einde opgeven. Ze was moe, en het was een lastige en verre stap.

Daarna probeerde ik de 6c. 't Ging heel aardig. De eerste helft was vooral lastige balans, de tweede helft was wat zwaarder. Al met al kwam ik redelijk vlot boven. Nou hielp het ook wel dat ik wat langer ben dan Nans. Helaas viel ik er twee keer uit. En dat was niet nodig; ik had wat beter moeten kijken. Het waren (voor mij) zeker geen moeilijke of zware stappen. Veel boulderen in plaats van klimmen gaat dus niet ten koste van m'n klimnivo.