Rocksport Paklenica: eindelijk klimmen

Het is dinsdag 23 oktober. Aad stond als eerste op, toen Akshay, en daarna ik. Dat is de omgekeerde wereld. Maar het weer was prima! Weinig wind en geen regen. Mijn eerste klimdag was eindelijk aangebroken.

Ik klom met Esther. De routes zijn nogal hard gewaardeerd hier: ik begon met twee 4b+ en dat lukte tenauwernood. De 5a die ik daarna deed ging ook maar net. Toen een 4b en een 4c, dat ging al wat beter. Per saldo heb ik toch wel redelijk geklommen; zeker omdat het de eerste keer buiten was sinds de Rocksport van een half jaar geleden.

Wat hebben de anderen gedaan? De meesten hebben geklommen. Jan en Remy hebben met enige moeite de cams en het touw van maandag weten terug te halen. Remy heeft er een beurs achterwerk aan overgehouden toen hij viel terwijl ze het vastzittende touw lostrokken. Roos heeft een 6b getopt (met maar één bloc) en schreeuwde het uit van blijdschap toen ze boven was. Harry heeft dezelfde 6b niet getopt, ondanks een manhaftige poging en vele blocs, maar hij heeft er wel een mooie voorklimmersval in gemaakt. Hij had mij z'n nieuwe fototoestel toevertrouwd om een paar foto's van hem te maken. Nou, ik heb met zo'n vijftig foto's elk bloc vastgelegd (ik moest voortijdig stoppen omdat de accu leeg was).

Ik heb vandaag ook ontdekt dat de kloof prima sanitaire voorzieningen heeft. In de rots is een prachtige toiletruimte uitgehakt.

Terug bij het appartement bleek jammer genoeg dat Sander naar huis was gegaan. Hij was de vrijdag voor vertrek al door zijn rug gegaan, en had daar toch teveel last van.

't Avondeten was weer prima. Geen "vis voor iedereen" maar a la carte; ik koos voor mixed grilled meat, daar zijn ze ook goed in hier. Het was een stuk beter dan de dag ervoor, de ruimte was veel gezelliger en het eten lekker. Het enige minpuntje was dat we door maar één persoon werden bediend terwijl onze groep uit meer dan 20 mensen bestond.

Nans en ik hadden het plan opgevat om de volgende dag een mooie lange route te gaan doen: de Mosoraški. Het is dé klassieke beklimming van de Anića Kuk. Zo'n 350 meter in 10 touwlengtes, variërend van 3a t/m 5c. We zijn van plan om vroeg te vertrekken, rond half acht. We zijn niet de enigen; Eward en Harmen willen dezelfde route doen; Jorg en Roos gaan een andere lange route doen, ook op de Anića Kuk, en Akshay en Harry willen ook vroeg mee. Enfin, 's avonds inpakken en vroeg gaan slapen dus.

Vergeet niet om hier te kijken voor meer foto's!