We zijn toch vol goede hoop naar het park gegaan. Je moet een toegangspas kopen; we hebben maar meteen een vijfdaagse pas gekocht voor 90 kuna (een ééndaagse pas kost 30 kuna). In het centrale klimgedeelte is een winkeltje in de rots uitgehakt waar ze topo's verkopen (150 kuna of 21 euro). Ik leende geld van Akshay om een topo te kopen, en ik zette meteen mijn naam erin. Dat vond Akshay natuurlijk niet zo leuk, dus ik moest beloven dat ik de volgende dag een topo voor hem zou kopen.
Intermezzo: De kuna is de lokale valuta. Dus niet zloty of kilonewton (ze korten het af als kn). Ze gebruiken een onhandige wisselkoers: één euro is ongeveer 7,35 kn, of andersom: 100 kn is ongeveer 13,61 euro. Reken dan maar eens snel uit je hoofd de prijs van een kopje hete chocolademelk om in euro's.
Maar we wilden klimmen. Akshay en ik gingen op zoek naar een plekje uit de wind. We wilden bij Veliki Ćuk kijken, maar we konden de goede afslag van het pad niet vinden. Wel de staalkabel voor de klettersteig van de afdaling. Toen zijn we maar doorgelopen naar Anića Kuk.
Net toen we in de buurt daarvan even zaten uit te rusten belde Jan me op. Saskia was gevallen, ze hadden hulp nodig. Ze zaten in Veliki Ćuk. Bij de staalkabel omhoog, zei Jan. Nadat ik Walter had gebeld om verdere hulp te organiseren zijn Akshay en ik teruggehold naar de staalkabel en daar omhoog gegaan. We zagen ze niet, dus ik heb meerdere malen met Jan gebeld; we moesten gewoon verder lopen langs de wand. Toen we uiteindelijk helemaal boven waren bleek dat we toch verkeerd zaten. Dus toen konden we weer terug naar beneden, over de stijle puinhelling.
Bij de staalkabel vonden we een "pad" opzij. Daar gingen we maar eens kijken. Het pad was een drietje dat we omhoog moesten klauteren. Boven vonden we een relais. Akshay liep door maar vond alleen maar een ravijn en stijle wanden, dus dit was ook niet goed. Naar beneden klauteren was gevaarlijker dan omhoog, zeker met een rugzak, op gewone schoenen en met rukwinden. Daarom heb ik maar een abseil gebouwd op een maillon rapide. Toen we beneden waren zat het touw vast, in een rotsspleet ofzo. Bah. Jan maar weer eens gebeld om te vragen hoe het er voorstond. Het bleek dat er ondertussen allemaal hulptroepen bij Saskia waren gearriveerd. Toen nam ik maar de tijd om mijn touw (en maillon rapide) te redden.
Later bleek dat Walter net op het moment dat ik hem belde bij de ingang van het park stond, bij de parkwachters. Dus die kon hij mooi meteen alarmeren. En uiteraard wisten de parkwachters wel de weg naar Veliki Ćuk. Ze hebben Saskia in een of andere banaan naar beneden getakeld. Helaas was de banaan nogal oud en zwaar, en duurde het uren voordat ze beneden was.
Toen Saskia naar het ziekenhuis was afgevoerd zijn Akshay en ik nog een keer op zoek gegaan naar de weg naar Veliki Ćuk. We hadden ondertussen begrepen dat er nóg een staalkabel was, en dat wij dus bij de foute staalkabel omhoog waren gegaan. Dit keer vonden we de juiste staalkabel. En na wat zoeken zagen we in de verte de touwen hangen. Akshay kon zelfs de friends zien. Maar het was gaan motregenen, en het was ook al laat aan het worden, dus we zijn maar weer naar beneden gegaan.
Gelukkig was een aantal anderen zo slim geweest om niet een plekje uit de wind te zoeken, maar gewoon te gaan klimmen. Dus er is toch ook nog redelijk goed geklommen.
's Avonds had Jorg een vismaaltijd geregeld bij Dinko, de plaatselijke culinaire legende. Er zijn zelfs klimroutes naar hem vernoemd. Het was inderdaad prima eten, en de man komt je vis aan tafel fileren.
Saskia was op tijd voor het eten terug uit het ziekenhuis. Ze zat in het gips en was voor de rest van de week uit de running, maar de schade viel op zich wel mee. Walter had van de gelegenheid gebruik gemaakt om de gevolgen van de aanslag door Nans op zijn neus na te laten kijken. Gelukkig had hij geen grote schade, hij mocht er zelfs mee klimmen.
Saskia had röntgenfoto's meegekregen. Dus 's avonds kregen we een medische les van Esther, die de foto's uitgebreid besprak. "Kijk eens wat een prachtige knieën. Geen artrose. Mooie longen, geen ontsteking. Prachtig hè, dat enkelgewricht."
Ik heb de foto's van deze dag toegevoegd aan het online fotoalbum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten