Toen ik eenmaal was opgestaan was het buiten nog steeds aan het druppen. Ik nam rustig de tijd om goed te ontbijten, en daarna zijn we maar eens in het lokale klimwinkeltje gaan kijken. Het was erg klein, maar ze hadden wel wat leuke spulletjes: sky hooks, mooie teva's, en zelfs kinderklimschoentjes (alleen niet in Philip z'n maat).
Na een kwartiertje ofzo verzocht de dame van het winkeltje ons om de winkel te verlaten. Ze ging namelijk sluiten. We vonden het niet zo heel erg, want we hadden alles al twee keer gezien ondertussen. En het was gestopt met regenen. Dus na een kopje chocomel op het nabijgelegen terrasje besloten we om toch maar eens in het klimpark te gaan kijken.
Onder leiding van Roos waren er al een paar naar het klimpark gaan wandelen. Zij zagen onderweg wat wij misten: de bedding van het beekje in de kloof, die de hele week droog gestaan had, stroomde plotseling vol met water!
In tegenstelling tot het beekje werd de rots steeds droger, zodat we de tweede helft van de middag prima konden klimmen. Ik had een klimafspraak met Harry, maar Harry had helemaal geen fut om te klimmen. Gelukkig had hij er geen moeite mee om me te zekeren. Harry heeft, in zijn eigen woorden, “prima KA (klimassistent) gespeeld”.
Ik heb niet veel routes gedaan. Een drietje, een 5a, een 4a een 6b. Het drietje was extreem makkelijk. De 5a was stijl en nat, maar goed te doen (lekker schelven trekken); veel makkelijker dan de 5a die ernaast zit en die ik dinsdag gedaan had. De 6b (die “Aanvallluhhhh” heet) ging prima, behalve de 6b-pas. De instap was nog wel te doen, en ik kon het eerste setje redelijk makkelijk inhangen. Maar daarna kwam de sleutelpas, de plaat op, met nauwelijks iets voor mijn handen, en vooral natte rots voor mijn voeten. Dat lukte dus niet. Uiteindelijk heb ik de 4a die ernaast zit gedaan (de “Via Normale”), zodat ik mijn setje terug kon halen. Pas daarna kon ik de hele 6b topropen, maar die sleutelpas lukte nog steeds niet. :-(
Het begon al wat later te worden, het was bijna vijf uur. Ik had niet meer zoveel puf. Toen ben ik maar op zoek gegaan naar de karabiner van Nans die ik gisteren uit de Mosoraški heb laten vallen. Probleem was dat ik de beek niet kon oversteken, omdat die immers veranderd was van een droge bedding in een wild kolkende stroom. 't Was eventueel wel doorwaadbaar, maar ik had geen zin in natte voeten.
Nah, toen ben ik maar foto's gaan maken van watervallen enzo. Dat stromende water maakte overigens een enorme herrie; horen en zien verging me bijna door al dat geraas. Het was een enorme tegenstelling met de dag ervoor: toen was het doodstil, je hoorde hooguit af en toe een vogeltje ofzo. Of een steenlawinetje ergens verderop.
Toen ik terug was in het centrale klimdeel was Harry zowaar een 5c aan het klimmen. Aad had de route voorgeklommen, zodat Harry lekker kon topropen.
We sloten de week culinair hoogstaand af: we gingen weer bij Dinko eten. En het was natuurlijk tijd voor het uitdelen van de presentjes. Roos kreeg briefkaartjes met bemoedigende teksten voor haar rondreis naar Oz en NZ, Saskia kreeg haar tuimeltrofee (fles wijn), en Walter en Jan kregen hun organisatie-trofee (wijn + brillentouwtje + sky hook).
Zoals gewoonlijk kan je de rest van de foto's van deze dag op het online fotoalbum bewonderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten