Hij kreeg een step van ze. Maarja, het was de afgelopen tijd niet bepaald elke dag mooi stepweer, dus het was er nog niet zo vaak van gekomen om te gaan steppen. Als we gingen steppen dan moest ik steeds het stuurtje vasthouden. Als ik dat niet deed dan viel hij meteen om. Ik was al bang aan het worden dat het heel wat gehuil, bulten, schrammen en een fortuin aan pleisters en kapotte kleren zou kosten voordat Philip zelfstandig kon steppen.
Op de step naar school
Tot een paar dagen geleden. Philip wilde graag op de step naar school. Dit keer lukte het hem zomaar om zonder hulp te steppen! Niet de hele tijd, hoor; ik moest hem meestal helpen. Maar op sommige stukjes ging hij er opeens vol zelfvertrouwen en enthousiasme vandoor. Ik mócht hem dan niet eens helpen. Het lukte hem om overeind te blijven. En hij ging best wel hard! Ik moest soms hollen om hem bij te houden.
Voor zijn derde verjaardag had Philip een fiets van opa en oma gekregen. Kennelijk is hier een traditie geboren: elk jaar krijgt Philip een vervoermiddel van opa en oma. Ik ben heel benieuwd naar de invulling van de komende jaren. Een paar dingen kan ik wel al raden: de komende jaren nog een paar fietsen, met z'n 16e een brommer, en met z'n 18e een motorfiets of een auto. En het kan natuurlijk afgewisseld worden met opblaasbootjes, kano's, zeilboten, motorjachten et cetera.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten