Weer thuis

We zijn weer veilig thuis. Eerst met de taxi door Bangkok, waar ze iedereen nat gooien omdat het binnenkort nieuwjaar is (gelukkig was de taxi voldoende waterdicht). Dan urenlang wachten op het vliegveld, waar ze niet eens een behoorlijke boekwinkel hebben (dat wil zeggen, nergens een Discworld-boek te zien). Tenslotte eindeloos zitten en hangen in het vliegtuig naar Nederland, waar ik geen moment heb kunnen slapen.

Philip kon wel slapen, die past dwars op z'n stoel. Lien kon ook slapen, die past dwars op twee stoelen, zelfs zonder dat Philip (die het benodigde deel van zijn stoel ter beschikking stelde) er last van heeft.

Op Schiphol ging 't ook allemaal goed, hoewel we wat lang op de bagage moesten wachten. Opa kwam ons ophalen. Oma niet, die moest naar de tandarts. Omdat het in Nederland toch wat minder warm is dan in Bangkok moesten we, voordat we in de auto stapten, toch nog even sokken, schoenen en jassen uit de bagage opdiepen.

Even uitrusten bij opa en oma, wachten tot oma terug van de tandarts was, kadootjes geven, en daarna met de eigen auto naar huis. Althans, we moesten van Lien eerst langs de Chinese supermarkt om pepertjes en kleefrijst te kopen. Wat is het verkeer hier op de maandagochtend heerlijk rustig! Althans, vergeleken met het chaotische verkeersbeeld van Bangkok.

Philip begon halverwege de autorit al over “zijn” Playstation te zeuren. Hee, daar had ik hem drie weken niet over gehoord! Eenmaal thuis kon ik echt niet de stapel post gaan doornemen voordat ik de Playstation had aangezet. Inderdaad, we zijn weer helemaal thuis.