- Eerst maar het goede nieuws: We konden gelukkig op redelijk korte termijn nog redelijk betaalbare tickets krijgen. En dat is meteen bijna al het goede nieuws.
- Gisteren hebben we ingepakt. En we hebben weer het maximum aantal kilo's bereikt, met veel kleren in drie grote tassen. Daarna kon ik tot 4 uur 's nachts achter de computer zitten, omdat Lien een paar dvdtjes met videofilmpjes van onder meer haar vader wilde meenemen.
- Vanochtend moesten we op tijd naar Schiphol. Bij het inchecken bleek dat één van de stoelen geblokkeerd was in de computer. We stonden eindeloos te wachten voordat het opgelost was.
- De paspoortcontrole ging vreemd genoeg moeiteloos. Ik zwaaide Lien en Philip uit, en ik ging weer naar huis.
- Toen ik thuis was belde Lien op, vanaf de gate. De vlucht was geannulleerd. Er is een technisch defect aan het vliegtuig. Ik ging maar weer naar Schiphol.
- De gestrande passagiers kunnen met de vlucht van morgen mee; ze mogen vannacht in een hotel slapen. Dan zijn ze dinsdagochtend in Bangkok. Maar dat is te laat voor Lien en Philip: dan missen ze dinsdag het vliegtuig van Vientiane naar Sam Neua! En dat vliegt maar twee keer per week; de volgende gaat pas op zaterdag. Ik ging kijken wat ik nog kon regelen.
- Ik kon niemand van China Airlines vinden. De dame van de algemene informatiebalie zei dat Lien en Philip vast niet omgeboekt kunnen worden, omdat ze een speciaal tarief hebben. Ze gaf me een telefoonnummer van China Airlines, maar daar werd alleen maar een bandje afgespeeld. Het bandje noemde een nummer voor urgente gevallen, maar daar werd helemaal niet opgenomen.
- De informatiedame had ons doorverwezen naar ‘deur 16’, de plek waar de hotels geregeld werden voor gestrande passagiers. Daar gingen we dus maar naartoe, in de hoop dat daar iemand van China Airlines zou zijn. Maar de bewaker wilde mij niet doorlaten: alleen mensen met een paspoort en een boarding pass. Dat Lien onvoldoende Nederlands (en helemaal geen Engels) spreekt om ons probleem effectief te bespreken was niet zijn probleem. Na een boel aandringen zou hij wel even iemand erbij roepen. Nadat hij dat gezegd had, nam hij heel ontspannen nog een slok uit zijn beker koffie. Hij maakte geen enkele aanstalten om op te staan ofzo. Het bleek dat hij rustig ging wachten tot er toevallig iemand voorbij zou komen lopen die ons kon helpen.
- Gelukkig (voor hem) kwam er al gauw een KLM-juffrouw in zicht. Die kon me vertellen dat ze daar eigenlijk alleen maar de hotels konden regelen. Ze verwees me door naar de ticketbalie van de KLM, misschien dat ze daar iets konden regelen of iemand konden vinden.
- Met de moed der wanhoop naar de ticketbalie van de KLM. De dame daar wist moeiteloos een vertegenwoordigster van China Airlines te bereiken. En die gaf meteen toestemming voor omboeken, naar een willekeurige maatschappij! De ticketbaliedame boekte meteen twee vluchten bij Lufthansa: eerst naar Frankfurt, dan door naar Bangkok. Zo komen Lien en Philip maandagmiddag in Bangkok aan, en dan kunnen ze de avondvlucht naar Vientiane nemen. Dan zijn ze op tijd voor het vliegtuig naar Sam Neua.
- Maar een belangrijk doel van elke oplossing is het maken van ruimte voor nieuwe problemen. In dit geval bleek dat de al ingecheckte bagage hoe dan ook met de volgende vlucht van China Airlines mee gaat. En dus pas dinsdagochtend in Bangkok is. Lien was al niet zo blij, maar zo raakte ze helemaal ontstemd.
- Uiteindelijk werd het duidelijk dat Lien maandagmiddag, als ze in Bangkok aankomt, moet regelen dat de drie tassen nagezonden worden. Bij de ticketbalie van Lufthansa. Maar waar moet 't naar toe? Lien heeft er niet zoveel vertrouwen in dat de bagage in Ban Lao terecht zal komen, een klein dorp ergens ver weg in Laos. Zeker niet op korte termijn.
Wat een vreselijke dag. Ik had gisteravond al hoofdpijn, en die is vandaag niet echt weg geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten