Pleisters plakken

Philip heeft pleisters ontdekt. Die helpen tegen elk pijntje.

Laatst had Philip geprobeerd Hobbes te aaien, maar Hobbes was daar even niet van gediend. Resultaat: een hard huilende Philip. En een poes die ontspannen bleef zitten. Er was een schammetje, maar het was nauwelijks te zien. Philip stond erop dat er een pleister op geplakt werd. Nou, vooruit dan maar. Vervolgens kon hij zijn vinger niet meer buigen, maar dat vond hij niet zo erg.

Ik ging weer in de tuin werken, en Philip ging even in de huiskamer rommelen. Na een paar minuutjes kwam hij triomfantelijk naar buiten. Hij had nóg ergens pijn, en hij had er zelf een pleister op geplakt.

Hoe meer pleisters, hoe beter

Een paar dagen later. Philip klaagt opeens over keelpijn. Nah, Lien is een beetje verkouden, misschien heeft hij daar wat van opgepikt. Maar wat doe je nou aan keelpijn? Een pleister op je keel plakken, natuurlijk. En dat mocht papa niet doen, nee, dat moest Philip zelf doen.

Pleister tegen de keelpijn