Vrijdag ging ik het gras in de achtertuin maar eens maaien. Ik hoopte dat ik daarmee ook het woekerende klaver, de vele paardebloemen en al het andere onkruid om zeep zou helpen - of tenminste een gevoelige klap zou geven. Maar dat viel vies tegen. Ik kreeg wel wat onkruid weg met de maaimachine, maar de paardebloemen bleven grotendeels overeind. En als klaver zou kunnen lachen dan zou het me in mijn gezicht uitgelachen hebben.
Ik was al doende tot een drastisch besluit gekomen: al het gras (en heel veel onkruid) eruit, opnieuw egaliseren (er zijn wat stukjes niet zo horizontaal), en nieuw gras erop. Ik voelde er veel voor om van die prefab plaggen te kopen. En om en passant de vorm van het gazon te veranderen. Het heeft nu een paar sierlijke maar bijzonder onhandige rondingen.
Dus op naar het tuincentrum. Ik vond een deskundig uitziende dame, ik beschreef haar mijn gazon en ik vroeg wat daaraan te doen was. (Je moet natuurlijk niet meteen je eigen oplossing suggereren; laat ze maar bewijzen hoe deskundig ze zijn.) Er kwam een uitgebreid verhaal, met onkruidverdelgen, bemesten, bijzaaien en verticuteren. En misschien ook wel maaien. Ze klonk inderdaad wel deskundig. Ik zei dat ik kant-en-klare plaggen leggen ook een goede optie vond, en daar was ze het wel mee eens. Maar 't is niet per se de goedkoopste optie. En bovendien: die plaggen hebben ze niet op voorraad. Ze moeten besteld worden, en je moet ze binnen 24 uur verwerken.
Enfin, ik verliet de zaak met een nieuwe verticuteerhark (die heb ik toch nodig, uiteindelijk). 's Avonds, zo ongeveer in de laatste zonnestralen, viel ik het gazon aan met de nieuwe gadget. De dame zei nog dat daarmee werken best wel zwaar is. En dat bleek ook. Ik heb nog niet eens de helft van het gazon goed bewerkt. Al na een derde ging mijn maaltijd protesteren (ja, ik had heel laat gegeten, en ja, ik heb 't binnen weten te houden). Ik voelde het een uur later nog in allerlei spieren.
Nou had ik nog nooit eerder geverticuteerd, dus ik wist niet precies hoe dat moest. Maar al doende leert men. Met verticuteren geef je 't platgestampte gras weer wat lucht, doordat je 't een beetje uit elkaar trekt en de grond een beetje open trekt. En je haalt allerlei rommel weg - vooral mos. 't Is nu een beetje afwachten; de komende tijd ga ik maar eens kijken wat het gazon van deze actie vindt.
Ik heb geen vooraf-foto, wel een achteraf-foto. Hier zie je het zwaarst getroffen deel. Het was erg mossig; nu is het nog steeds een beetje mossig maar ook vooral kaal.
Geverticuteert
Ik heb heel wat mos geoogst. Ik had geen idee dat er zoveel mos in zo'n klein stukje gazon zou zitten. Nou is mos ook wel erg veerkrachtig: met een beetje geweld kreeg ik verbazingwekkend veel in een emmer gepropt. Je kan er misschien wel een goed isolerende deken van maken om onder te slapen, als je zou moeten survivallen op een grasveldje en als je alleen maar een verticuteerhark bij je hebt.
Bergje mos van 10 m2 gazon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten