En nog een!

Dinsdag overdag, op kantoor. Ik zie een mailtje van Wilfred: of er vandaag nog iemand in de Uithof gaat klimmen. Later mailt Akshay dat hij gaat.

Dinsdag, aan het begin van de avond, thuis. Lien zegt dat ze plannen buitenshuis heeft. Nou, dan wil ik gaan klimmen. Ok, maar dan moet ik Philip meenemen.

Wat later dinsdagavond, in de klimhal. Er zijn best wel veel mensen. Philip zit op de boulderbank met de Nintendo DS te spelen: Mario Kart. Ik klim met Wilfred, en 't gaat best wel goed. Opwarmen in een vijfje en een zesbeetje. Daarna lukt de 6c van afgelopen zondag in één keer! En een zesbee op de plaat, waar ik altijd veel moeite mee had, gaat (ondanks twee blocs) ook heel goed. Ik ben in vorm! Ondertussen is Philip niet meer met de Nintendo aan het spelen; hij helpt me met zekeren.

Dinsdagavond, na de pauze. Ik moet vooral met Philip spelen, en hem een beetje laten boulderen. Ik kom zelf niet meer aan klimmen toe. Philip wil chipjes eten, en dat mag van mij. Maar ojee, er is nog maar één smaak chipjes, en die lust Philip niet. Dan wil hij een ijsje. Dat mag niet van mij, en gelukkig zijn die helemaal op. Wat een ellende. Gelukkig biedt Kim hem pinda's aan, en dat is voldoende troost.

Dinsdagavond, tegen sluitingstijd. Philip en ik zitten boven, we kijken naar Dita en Akshay. Dita heeft net een 6c in de korte overhang geprobeerd, en ze daagt me uit om die te doen. Net dan houdt Philip zijn bakje pinda's scheef, en de helft valt op de grond. Hij is ontroostbaar. Ik vind dat hij niet moet zeuren, er zijn nog genoeg pinda's over. Met een jammerende Philip op de achtergrond ga ik de 6c in. 't Gaat goed, ik kom vrij soepel boven! Wel twee of drie blocs, maarja, 't is dan ook een zware route: slopers in de overhang. Ik ben helemaal tevreden.

Dinsdagavond, na sluitingstijd. Ik coach Philip om heel lief aan Kim nieuwe pinda's te vragen. En zowaar, hij krijgt een nieuwe voorraad. Philip is ook weer helemaal tevreden. En even later blijkt dat de 6c die ik net geklommen heb door Kim gebouwd is.

Weer een 6c

Zowat een jaar geleden meldde ik dat ik mijlpaal 6c had bereikt. 't Was toen met veel blocs en nog meer moeite, en zeker niet fraai. Ik heb me sindsdien niet echt toegelegd op het klimmen van moeilijke routes. In plaats daarvan heb ik vooral veel geboulderd. En als ik al ging klimmen, dan ging ik meestal niet verder dan 6b. Dat ging dan meestal wel lekker.

Gisteren klom ik met nanske (bij mij thuis werkt die link nog steeds niet, deze wel). Haar doel voor dit jaar was 6c. Dat was nog steeds niet gelukt, en het jaar is al bijna ten einde. Gisteren moest het er dus maar van komen. Tegen het eind van de avond koos ze een mooie korte 6c op de pilaar. De eerste paar meter flitste ze omhoog. De volgende stap kostte meerdere pogingen, maar ze kwam er uiteindelijk doorheen. Het ging daarna eigenlijk best wel goed. Ze had regelmatig een bloc nodig, maar dat mocht van haar spelregels. Jammer genoeg moest ze een paar meter onder het einde opgeven. Ze was moe, en het was een lastige en verre stap.

Daarna probeerde ik de 6c. 't Ging heel aardig. De eerste helft was vooral lastige balans, de tweede helft was wat zwaarder. Al met al kwam ik redelijk vlot boven. Nou hielp het ook wel dat ik wat langer ben dan Nans. Helaas viel ik er twee keer uit. En dat was niet nodig; ik had wat beter moeten kijken. Het waren (voor mij) zeker geen moeilijke of zware stappen. Veel boulderen in plaats van klimmen gaat dus niet ten koste van m'n klimnivo.

Knutselen op kantoor

Collega R heeft problemen.

R houdt van skieën. En hij vindt het leuk om filmpjes te maken. Bovendien is hij een gadget freak. Dus wat koop je dan? Een helmcamera:

Helmcamera

Eerste probleem: het afspelen.

Er zit geen schermpje op de camera. Maar R wil wel op locatie kunnen controleren of de opnamen een beetje lukken. Hij heeft een iPod, maar die kan de filmpjes niet afspelen (hij kan de filmpjes niet eens op de iPod krijgen zonder computer). Hij heeft ook een Palm, en daarmee lukt het wel (nadat hij 't een en ander aan software had geïnstalleerd). Maar helaas voldoet dat niet aan de kwaliteitseisen van R: de Palm is niet snel genoeg, het gaat wat schokkerig.

Dus moet R een MP4-speler kopen die de filmpjes wel goed kan afspelen. En waar ook nog zo'n piepklein geheugenkaartje in kan. Na uitgebreide zoektochten op Internet en diverse testsessies bij de Saturn besluit R om een MP4-speler van één of ander dubieus Chinees merk te kopen. Die moet dus uit het verre oosten komen. Maar deze gadget is nog niet ontvangen, en volgende week moet er al geskied worden. Misschien moet R toch maar genoegen nemen met de Palm.

Tweede probleem: de bevestiging.

De camera kan op de (ski)helm geplakt worden. Maar dat lukt niet bij de helm van R, want de band van z'n skibril zit in de weg. Gelukkig is er een gadget te koop waarmee je de camera aan de band van de skibril vast kan maken. Die heeft hij besteld. Maar volgende week moet er al geskied worden, en het gadget is nog niet ontvangen. R neemt het zekere voor het onzekere: hij gaat zelf wat knutselen.

Gisteren heeft hij een iPod-hoesje gekocht. Daar wilde hij een gesp van maken, voor om de band van de skibril. Maar het blijkt dat de band van zijn skibril niet los kan. Ik bood nog aan om de band los te knippen, maar daar ging R niet op in.

Knutselen op kantoor

Tweede poging. R heeft ook klitteband gekocht. Het oorspronkelijke bevestigings-plaatje bestaat uit twee delen, en die zitten met klitteband aan elkaar vast. Misschien dat hij daar iets mee kan. Maar het klitteband van Zeeman is niet sterk genoeg, de randjes laten los. Ik zaag/snij/breek/knip nog een stuk plastic uit een kantoorbenodigdheid om daarmee de klitteband te ondersteunen, maar het helpt niet genoeg.

We improviseren nog wat. Ik merk dat het klitteband wel goed houdt op de band van de skibril. Dat blijkt de oplossing. We doen twee stroken klitteband op de band en plakken daar het bevestigings-plaatje op. Klaar.

Camera zit vast

Vervolgens ging R de bevestiging testen. Hij rende een rondje over de gang en door een paar kamers heen. De collega's keken verbaasd toe. Ik heb deze testsessie op video opgenomen, maar ik zal R niet verder in verlegenheid brengen door 't op YouTube te publiceren. De bevestiging is goed genoeg: de camera bleef prima zitten en het beeld was ook goed.

Jojo?

Philip vindt Dora wel leuk. Zo heeft hij slippers van Dora. Er zijn perioden dat hij die verkiest boven zijn Spiderman-slippers.

Sinds kort heeft ook een Dora-boekje. Daarin moet Dora op een gegeven moment iets uit haar rugzak halen. Dan blijkt dat ze van alles in haar rugzak heeft. Onder meer één (roze) schoen en een jojo. Eerst zei Philip steeds ‘plastic’ tegen de jojo, maar dat heb ik ondertussen gecorrigeerd.

Zojuist heeft Philip zijn teen gestoten, en moest hij dus een pleister. Na het nodige zeuren stem ik toe, want hij was verder heel lief. Terwijl ik de pleister plak, heeft hij z'n aandacht helemaal bij het papiertje dat in het EHBO-doosje zit. Daar staat op wat er in het EHBO-doosje hoort te zitten. Philip roept enthousiast de onderdelen die hij herkent.

“Pleister!”

“Schaar!”

“Jojo!”

Huh, jojo? Aah, een rol tape.

Waarom revisited

Niet zo lang geleden berichtte ik over de gevreesde waarom-fase. En dat antwoord geven op “waarom” zo zinloos lijkt. Ik heb een oplossing gevonden. Iets wat lijkt te werken. Ik geef namelijk gewoon een goed inhoudelijk antwoord. Neem als voorbeeld deze hypothetische conversatie:

Ik: “Hmm, het regent.”

Philip: “Waarom regent het?”

Ik: “Er zit water in de lucht. Meestal als gas. Als het nou wat kouder wordt, dan kan een deel van dat gas in hele kleine druppeltjes veranderen. Die druppeltjes zijn zo klein en licht dat ze blijven zweven. Als er genoeg van die kleine druppeltjes bij elkaar in de buurt zijn, dan kan je ze zien: dat zijn wolken. Maar een paar kleine druppeltjes kunnen samen een grotere druppel worden. Zo kunnen ze ook te zwaar worden om nog te blijven zweven. Dan vallen ze naar beneden. En dat is nou regen.”

Zo'n oratie van mij heeft ten eerste als gevolg dat Philip even zijn mond houdt. Want hij luistert toch wel naar me. Meestal is hij daarna zijn belangstelling voor het onderwerp kwijt, en gaat hij iets anders doen. Of hij gaat eens even heel diep nadenken over wat papa nou allemaal brabbelde, meestal met een wat verward of vragend gezicht. Alleen als hij echt in een dwarse bui is antwoordt hij met “waarom?”

Philip kan al heel goed lezen

Toen we in het voorjaar op vakantie waren, had ik een paar leesboeken bij me. En dat vond Philip heel interessant. Ik moest steeds de titel, de auteur en nog zo wat voorlezen. Nee, niet voorlezen, maar spellen. En dan ging hij helpen. Al gauw kon hij zonder mijn hulp de letters opnoemen. Hij leerde echt de letters, en niet de toevallige volgorde van klanken. Want als hij ergens anders een letter zag, dan benoemde hij die vaak correct. Niet dat hij zo vaak een letter herkende, want in Laos komen onze letters niet zo vaak voor. Maar dat terzijde.

We zijn nu zo'n driekwart jaar verder. Philip heeft niet echt verder geleerd, maar hij kent nog steeds veel letters. Soms vergist hij zich, maar vaak gaat het goed. Getuige de volgende recente gebeurtenissen:

• Ter verhoging van de feestvreugde van de verjaardagen die we laatst vierden hing er een ‘hoera’ aan de keukendeur. Zie foto. Ik stond in de keuken, en Philip verzocht mij de keukendeur dicht te doen. Waarop hij de letters ging oplezen: “Ha, Nul, Eee, ehm, ehm, Err, Aah”.

Hoera

• Hij heeft onder meer een Ikea MÅLA Tekenbord gekregen. En daar ging ik zijn naam maar eens op schrijven: “PHILIP”. Philip las moeiteloos de letters op: “Pee, Ha, Eén, El, Eén, Pee”.

• Daarna ging ik “MAMA” opschrijven. Philip spelde: “Frietjes, Aah, Frietjes, Aah”. Oeps. Nee hoor, we gaan echt niet zo vaak naar de McDonalds.

Philip viert zijn verjaardag

Philip was laatst jarig. En dat mocht hij ook op de peuterspeelzaal vieren. Hij mocht op de speciale stoel zitten, en kaarsjes uitblazen, en toen gingen ze muziek maken, en zingen en dansen enzo. Papa en mama mochten ook komen.

Het is ook gewoonte dat het feestvarkentje kadootjes uitdeelt aan de andere kindertjes. Dus ik had de avond daarvoor twintig keer twee kleine pakjes rozijnen plus een klein knuffeltje ingepakt. En er een fotootje van Philip opgeplakt, want dat is kennelijk ook de gewoonte.

Twintig kadootjes

Gelukkig vielen de kadootjes in de smaak - lettelijk en figuurlijk.

Kadootjes uitdelen

Philip is alweer jarig

Zwembed

Ooit had ik ergens opgegeven dat ik belangstelling had voor een waterbed. Ik denk dat het daardoor kwam dat ik in het voorjaar van 1997 benaderd werd door een waterbeddenfirma. Na maar een heel klein beetje aarzeling besloten we destijds om er eentje te kopen. 't Was wel duur, vandaar de aarzeling, maar ik heb er geen spijt van gehad. Zo'n bed slaapt heerlijk, en 's winters is het lekker warm.

Nou gebeurt het wel eens dat er een poes in de slaapkamer komt. En dat die poes het bed, ten onrechte, voor een krabpaal aanziet. Daardoor zat er de afgelopen paar jaar drie of vier keer een gaatje in de matras. Dat is op zich niet zo erg, hoor. Het water stroomt er heus niet meteen allemaal uit. De tijk wordt een beetje vochtig. En het is makkelijk te repareren.

Die gaatjes zaten steeds aan de zijkant, waar de poes er goed bij kon met haar nageltjes. Maar afgelopen vrijdag zat er opeens een vochtige plek in het midden, tussen de kussens. En nader onderzoek leverde geen gaatje op. Wel een boel water onder de matrassen. Gelukkig zit er nog een beschermende zak om de matrassen heen, zodat het water niet weg kan in dit soort situaties. Enfin, ik depte het water weg, en het stroomde niet meteen weer vol.

De volgende dag was het toch weer vochtig. Nader onderzoek leverde echter ook dit keer geen gaatje op. Wel water onder de matras aan het andere uiteinde van het bed. En daar was de beschermende buitenzak ook stuk, zodat de spaanplaat waar de matrassen op liggen nat was.

Ik besloot de matrassen leeg te laten lopen voor diepgaander onderzoek. Dat is niet zo moeilijk. Doe een tuinslang in de vulopening, zuig aan het andere eind tot het water stroomt, en hou dat andere eind dan lager dan het waterbed. De rest gaat vanzelf - je hoeft alleen maar anderhalf uur te wachten. Maar let op: bij deze methode moet je wel snel genoeg stoppen met zuigen. Ik kan nu uit eigen ervaring mededelen dat waterbedwater niet lekker is. (Een andere, wellicht betere, manier is om de slang op voorhand te vullen met kraanwater. Dan hoef je niet te zuigen. Die methode paste ik daarna toe, en dat werkt inderdaad ook prima.)

600 liter water moet weg

Het onderzoek leverde echter alweer niks op. Nouja, een waterballet en een gefrustreerde waterbedeigenaar. Hoe kan het nou lekken als ik geen gat kan vinden? Uiteindelijk besloot ik dat het waterbed, na bijna twaalf jaar, zijn tijd wel gehad had. Het waterbed is nu veranderd in een zielig hoopje plastic en stof in de tuin, en een paar stapeltjes hout op zolder.

Het gezin Rijstveld is al bij de Ikea geweest om een nieuw bed uit te zoeken. We zijn er nog niet uit. Dus nu kamperen we in de slaapkamer, op de kussens van de tuinbank.

Sinterklaasfeest

Op 22 november organiseerde mijn werkgever een Sinterklaasfeestje. 't Is al bijna drie weken geleden, maar hier is toch nog een verslagje.

Vorig jaar was het in het Archeon. Dat voelde een beetje aan als in the middle of nowhere, en parkeren was geen enkel probleem. Dit keer was het in de schouwburg in het centrum van Gorinchem. En zie daar maar eens te parkeren, op een regenachtige zaterdagmiddag. Gelukkig lukte het na een beetje zoeken nog vrij makkelijk, een paar honderd meter verderop. Maar natuurlijk had ik de uitnodiging weer niet goed gelezen, want ik had gewoon gratis bij de schouwburg zelf kunnen parkeren.

Er waren grote tafels met allerlei aktiviteiten. De kindertjes konden een grote peperkoek versieren met allerlei snoep, of een hoedje maken, of nog andere dingetjes doen. Philip vond het nogal druk, en wilde niks doen. Hij was verlegen. Toen een Zwarte Piet hem een handjevol kruidnootjes aanbood, pakte hij er heel beleefd ééntje. Uiteindelijk wilde hij toch wel een peperkoek versieren. Vooral omdat die tafel vol met snoep stond, denk ik.

Toen moesten we naar de toneelzaal, er werd een toneelstuk opgevoerd. Het was te moeilijk voor Philip om de verhaallijn te volgen, maar de meeste individuele stukjes vond hij wel leuk. En hij was helemaal onder de indruk toen Sinterklaas zijn opwachting kwam maken.

Na het toneelstuk ontdekte hij de schminkdames. En Philip wist precies wat hij wilde: Spiderman! Dit was zonder twijfel het hoogtepunt van het feestje. Hij wilde daarna snel zijn kadootje ophalen, maar hij had geen belangstelling om 't uit te pakken. Dat kon thuis wel. In de auto naar huis zat hij de hele tijd in het spiegeltje naar zichzelf te kijken, terwijl hij verrukte kreetjes slaakte.

Philip is Spiderman

Stil hier

't Was stil op de vele blogs van nanske, en haar nieuwe blog doet het ook nog niet zo goed (zelfs niet via het alternatieve adres - update 2008-12-11 22:00: link gecorrigeerd na feedback van nanske).

Maar ook op het Rijstveld-blog was het stil. Al bijna twee weken geen teken van leven. Maarja, het is dan ook al een drukke tijd, al sinds begin november:

• We moesten naar het Thailand-festival in Rotterdam.
• Ik had mijn evaluatiegesprek op kantoor (ik mag blijven).
• Ik moest naar de Reel Rock Film Tour.
• Ik moest met Philip naar het consultatieburo.
• Ik moest Sinterklaaskadootjes kopen.
• Ik moest Philip helpen met z'n schoentje zetten - en een paar uur later de wortel vervangen door een kadootje.
• Philip en ik moesten naar het Sinterklaasfeest van mijn werkgever.
• Ik moest pieperdienst lopen.
• Ik had mijn klimschoentjes bij Monk laten liggen, maar toevallig moest ik voor mijn werk een avondje in Eindhoven zijn.
• Ik moest het lampje van de auto vervangen.
• Ik moest naar het verjaardagsfeestje van nanske.
• We moesten eten bij opa en oma.
• Ik moest het waterbed repareren.
• We moesten naar de Ikea om een nieuw bed uit te zoeken.
• We moesten de verjaardagen van Philip en Lien vieren.
• Philip moest voor het eerst twee halve dagen naar de basisschool.
• Philip moest zijn verjaardag vieren op de peuterspeelzaal.
• Ik moest wel eerst de 17 kadootjes maken die Philip aan de andere kindertjes mocht uitdelen op de peuterspeelzaal.
• Tussendoor moest ik ook nog af en toe klimmen of boulderen.

En volgende week heb ik 's avonds een divisiebijeenkomst van m'n werkgever. En het traditionele Kot Eenboo Kerstdiner, waarvoor ik ook nog een gang moet bereiden. En we moeten nog steeds dat nieuwe bed uitkiezen. En er moet een kerstboom komen, die ook nog versierd moet worden.